نیاز نخستین در مساله زادبوم زرتشت از میان برداشتن انبوه درهم تنیده افسانه ها، ادعاهای دروغین و خیالبافی های افسانه آمیز است که از زمانهای بسیار دور بر اطراف این موضوع روییده و پیچیده و سایه هایی بلند بر آن افکنده است. دلیل رویش و رشد چنین موادی را تنها می توان به نبود دانش دقیق نسبت داد، که در روزگاران کهن بروزی شایع داشته است. اما برای این نبود دانش نباید جامعه زرتشت پیامبر را نکوهید؛
زیرا زرتشت در زمانی می زیست که ایریه (که هم گنان زرتشت، خود را به این نام می خواندند) در استپ های آسیای میانه روزگار می گذراندند و سرزمین خویش را با نام “ایری ینه وجه ی و نهوی دیتی یه” می شناختند. و اغلب کوتاه شده ی آن را به صورت “ایری ینه وجه” به کار می بردند. این مردم پس از کوچیدن به سرزمین های جنوبی، همواره از میهن کهنشان با این نام یاد می کردند. اما این سرزمین برای دیگران، ناشناخته بود و این نام آرام آرام حتی برای آنان نیز مفهوم یک منطقه مشخص جغرافیایی را از دست داد؛
