جسدهای شیشه ای رمانی است قدرتمند که با قلمی ورزیده نوشته شده. بعد از نگارش و انتشار همسایه ها اثر احمد محمود که حضورش حادثه ای در عرصه ی رمان ایرانی بود، [بی آنکه همسایه ها را با جسدهای شیشه ای مقایسه کنیم] رمان مسعود کیمیایی تنها رمانی است که می تواند حضور غروربرانگیزی در قلمرو رمان ایرانی داشته باشد. این داوری ممکن است برخی ها را که می پندارند رمان خلق کرده اند، آزرده خاطر کند؛ اما اگر شکیبا باشند به آنجا می رسیم که نوشتن رمان نه درازگویی است و حجم پردازی و بازی با واژگان و نه نوشتن بیوگرافی و خاطرات دوران پیش پا افتاده کودکی و جا زدن آن به نام رمان به عده ای ساده لوح .منصور یاقوتی :در تمام پهنا و پیشینه ی داستان نویسی کشورمان، هنوز به تعداد انگشتان دو دست هم داستان بلندی که تمام مولفه های لازمه ی یک رمان را داشته باشد، نوشته نشده. شاید تنها و تنها بوف کور، همسایه ها، مدار صفر درجه، کبودان، و با قدری چشم پوشی، سمفونی مردگان، هستی ناایمن و هم نوایی شبانه ی ارکستر چوب ها را داشته باشیم [به زعم این نویسنده]. پس در چنین فضایی، جسدهای شیشه ای می تواند یک اتفاق باشد و چرا که نباشد. جسدها یک رمان کامل است." آرش سنجابی"
کتاب مسعود کیمیایی و جهان رمان
افراز
