کتاب داستان دختری که دیگر غذا نخورد; کتاب داستان دختری که دیگر غذا نخورد

کتاب داستان دختری که دیگر غذا نخورد

Good Enough

کد کتاب : 24783
مترجم :
شابک : 978-6004627528
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 257
سال انتشار شمسی : 1402
سال انتشار میلادی : 2019
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 5
زودترین زمان ارسال : 5 اردیبهشت

معرفی کتاب داستان دختری که دیگر غذا نخورد اثر جن پترو-روی

"داستان دختری که دیگر غذا نخورد" ماجرای یک دختر جوان مبتلا به اختلال غذا خوردن است. در این رمان که توسط "جن پترو روی" نوشته شده است ، این دختر در حال گذران دوره ی درمانش می باشد. رایلی دوازده ساله قبل از اینکه دچار اختلال در غذا خوردن شود ، یک هنرمند با انگیزه ، یک دونده ، یک خواهر و یک دوست خوب بود. اما اکنون ،در مرکز درمان بیماران اختلال بی اشتهایی بستری شده است و دوره ی درمان خود را می گذراند و همه ی توانایی هایش در طی زمان به فراموشی سپرده می شود. اختلال غذا خوردن باعث شد ، رایلی دوستانش را از خود دور کند ، هنر خود را رها کند ، به خودش آسیب برساند و اعتماد خانواده اش را از بین برد.
اگر رایلی می خواهد زندگی اش به حالت عادی برگردد ، باید بهبود یابد، بخشی از او می خواهد بهتر شود. همان طور که او به درمان ادامه می دهد ، در بیمارستان دوستانی پیدا می کند ، دوباره شروع به طراحی می کند و در نهایت همه چیز رو به بهبود و بازسازی پیش می رود، اما وقتی هم اتاقی او شروع به زیر پا گذاشتن قوانین می کند ، باعث می شود رایلی رفتار های قدیمی خود را باز از سر بگیرد .هم اتاقی اش او را تهدید می کند که حق ندارد درباره این موضوع با کسی صحبت کند و رایلی متوجه می شود که بهبود یافتن حتی از آن چیزی است که فکر می کرد، سخت تر. "داستان دختری که دیگر غذا نخورد " که توسط یک بازمانده و فعال اختلال خوردن نوشته شده است ، تصویری واقع گرایانه از درمان اختلال خوردن در بیماران بستری را ارائه می دهد و داستانی حیرت انگیز درباره دختری است که برای زنده ماندن مجبور است با خودش بجنگد.
جن پترو-روی
جن پترو روی نویسنده رمان معاصر داستان های کودک و نوجوان است. او به همراه همسر و دو دخترش در ماساچوست زندگی می کند.
دسته بندی های کتاب داستان دختری که دیگر غذا نخورد
ادبیات آمریکا
ادبیات داستانی
ادبیات معاصر
ادبیات کودک و نوجوان
دهه 2010 میلادی
کتاب کودک
نکوداشت های کتاب داستان دختری که دیگر غذا نخورد
Petro-Roy (P.S. I Miss You), an eating disorder survivor, offers an intimate and realistic portrayal of Riley’s destructive thinking patterns as well as her victories and setbacks. A powerful, well-told, and authentic story.
پترو روی که فردی است که از اختلال خوردن نجات یافته ، تصویری صمیمی و واقع گرایانه از الگوهای تفکر مخرب رایلی و همچنین پیروزی ها و شکست های او را ارائه می دهد. یک داستان قدرتمند ، خوش گفتار و معتبر است.
Publishers Weekly Publishers Weekly
[A] supportive, honest, and empowering novel about mental health.
رمان ساختاری حمایتی ، صادقانه و توانمندساز در مورد سلامت روان دارد.
Booklist Booklist
Every library needs Good Enough on its shelves. Lyrical, funny, honest and brave, this is a book that will save lives.
هر کتابخانه در قفسه های خود به کتاب" داستان دختری که دیگر غذا نخورد "احتیاج دارد. داستانی ، خنده دار ، صادق و شجاعانه است .این کتابی است که زندگی ها را نجات می دهد.
Katherine Applegate, New York Times-bestselling author of Wishtree and Crenshaw
قسمت هایی از کتاب داستان دختری که دیگر غذا نخورد (لذت متن)
بهتر. این فقط یک کلمه است ولی به اندازه ی یک فرهنگ لغت معنی دارد: بهتر یعنی نگران وزنم نیستم. بهتر یعنی نگران اینکه تالیا مسخره ام کند نیستم. بهتر یعنی اصلا نگران نیستم. من همیشه نگرانم. پس چطوری حالم بهتر است؟ ویلو گفت نگران بودن اشکالی ندارد. گفت که ترس هایم کاملا طبیعی هستند و من هنوز در سفرم. احساس می کنم یک عمر است که در سفرم، ولی گمان کنم حق با او باشد. شاید مجبورم بیشتر سفر کنم، ولی حداقل شروع کرده ام.
یادم نمی آید آخرین باری که بعدازظهر خوابیدم کی بود. شاید پارسال بود، همان موقعی که آنفولانزا گرفته بودم و مامان خاطرجمع شد که توی تختم زیر چندتا پتو خوابم، همان روز، مامان بهم گفت که در نوزادی هم خیلی چرت نمی زدم، «شبها که خوابت نمی برد، روزها هم چرت نمیزدی.» وقتی اینها را می گفت جلوی خمیازه اش را گرفت، مثل وقتهایی که یکی توی مدرسه خمیازه می کشد و من جلوی خودم را می گیرم. به گمانم، تعریف کردن آن خاطره باعث شد مامان خاطره های دیگری را هم به یاد بیاورد. اونقدر گریه می کردی و بدخلق بودی که آخرش مجبور می شدم از تخت بیارمت بیرون و ببندمت به جلوی سینه م تا به کارهام برسم.» خوشم می آید خودم را در یکی از آن آغوشیهای مخصوص نی نی کوچولوها تصور کنم، مثل یک بچه کانگوروی راحت و آسوده. الان که اصلا احساس آرامش و راحتی ندارم.