شاهنامه، ساده ترین و لذت پذیرترین اثر هنری در زبان پارسی است و هدف نهایی فردوسی از نظم آن، به هم پیوستگی افراد تیره ها و طوایف نژاد ایرانی بوده است. با توجه به داستان های زنان شاهنامه می توان گفت: در شاهنامه تأکید بر جنسیت زنان نیست بلکه بر ویژگی شخصیتی آنان و چگونگی برخوردشان با فرهنگ و هنجارهای فرهنگی _ اجتماعی ایرانی است. داستان های زنان شاهنامه، در نهایت برای متوجه کردن جامعه به مقام ومنزلتی است که "زن" می تواند داشته باشد. زن در شاهنامه با توجه به همه ویژگی های مطلوب و مثبت خود، زنی است مورد پذیرش فرهنگ ایرانی.
کتاب زنان شاهنامه و پایگاه اجتماعی شان
رسا