کتاب دعاهای زمینی پدربزرگ

«دعاهای زمینی پدربزرگ» نام کتابی به نویسندگی داگلاس وود و داستان پسربچه‌ای است که رابطه نزدیکی با پدربزرگش دارد. بخش زیادی از داستان در دل طبیعت می‌گذرد، جایی که پدربزرگ به نوه‌اش توضیح می‌دهد که موجودات و پدیده‌های طبیعی هم به‌نوعی دعا می‌کنند. از نظر پدربزرگ، دعا فقط گفتن کلمات خاص نیست، بلکه می‌تواند سکوت کوه‌ها، حرکت درختان در باد، یا جریان رودخانه‌ها باشد. او به پسر یاد می‌دهد که با دقت گوش بدهد و حضور معنا را در چیزهایی که در اطرافش جریان دارند حس کند.
بعد از مرگ پدربزرگ، پسر دچار سردرگمی می‌شود و دیگر نمی‌داند چطور دعا کند یا حتی آیا می‌تواند دعا کند یا نه. مدتی طول می‌کشد تا دوباره به طبیعت برگردد و همان مسیرهایی که با پدربزرگش رفته بود را مرور کند. در این بازگشت، متوجه می‌شود که دعاهای طبیعت همچنان وجود دارند و همان صداهایی که قبلا با پدربزرگش می‌شنیده، هنوز هم در اطرافش هستند. این تجربه باعث می‌شود حس اتصالش به جهان و به پدربزرگش را دوباره به‌دست آورد.
داستان با زبانی ساده و تصویری، به مفاهیمی مثل معنویت، ارتباط انسان با طبیعت و انتقال تجربه از نسل‌های قبل می‌پردازد. تأکید اصلی کتاب روی این است که دعا و معنای آن می‌تواند در چیزهایی به‌ظاهر معمولی و روزمره پنهان باشد، و نیازی به قالب یا شکل مشخصی ندارد. همچنین، نشان می‌دهد که پاسخ‌های ساده بزرگ‌ترها می‌تواند در درک بچه‌ها از مفاهیم عمیق، مثل زندگی، مرگ و خدا نقش مهمی داشته باشد.