کتاب اسفار سخن

«اسفار سخن» رمانی نوشته‌ی عبدالخالق رکابی نویسنده‌ی عراقی است. او یکی از معدود نویسندگان مهم عراق است که در برابر مهاجرت مقاومت کرده. او را بیشتر به خاطر رمان «هفتمین روز آفرینش» می‌شناسند.
«اسفار سخن» اولین بار در سال ۲۰۰۱، در زمان حکومت صدام حسین چاپ شد. از این رو، نویسنده امکان بیان صریح بسیاری از واقعیت‌ها را نداشته است. برای مثال، همه‌جا از جنگ کویت با تعابیری مانند «جنگ اخیر» یا «جنگ بعدی» یاد کرده است. ولی راوی در جایی از رمان مصیبت «جنگ» را که با قدرت‌طلبی‌ها و تجاوزکاری‌های صدام حسین بر مردم عراق تحمیل شده بود، به طاعونی تشبیه می‌کند که به عقوبت گناه همه‌گیر شد.
داستان از بعدازظهری پرتشویش در بغداد آغاز می‌شود که همه را مضطرب‌ کرده است. اطلاعات درستی در کار نیست، خبری مبهم از شهری در جنوب می‌رسد، اما قرائن و شواهد حاکی از مصیبت و فاجعه است. شهروندان مضطرب و پراکنده، گرد هم می‌آیند و راهی می‌شوند. در طیّ مسیر، تخمین دامنه‌ی این مصیبت مشترک و تشویش مبهم، اندک‌اندک دل همسفران بیگانه را به هم نزدیک و زبان‌ها را باز می‌کند. هر کس راوی رنجی است که به جانش افتاده، از هولی می‌گوید که از سر گذرانده یا ماجرایی را نقل کند که به چشم دیده است. در میان این راویان، حتی اسیران خاک نیز سر برمی‌آورند تا از سرگذشت خویش بگویند و تصویری از تاریخ معاصر عراق را پیش چشم بیاورند. آشکار است که آن موطن جنوبی، در واقع، سراسر عراق است و مسافران نیز عراقیان بی‌پناه‌ که به اراده‌ی دیکتاتور مجنون و مخوف سال‌هاست روی امننیت و آسایش را ندیده‌اند.
داستان روایتی آغشته به غم است اما عشق در تار و پودش تنیده شده؛ آمیزه‌ای از روایت‌های اندوه‌بار با حکایت‌هایی بازیگوشانه و زبان شیرین؛ که به مسائل انسانی می‌پردازد. نویسنده مفاهیمی چون تقدیر و تسلیم و اراده را بررسی و با نگاهی به آغاز و انجام کار اودیپ؛ قاطعانه جنگ را تقبیح می‌کند. جنگی که سال‌ها جان مردم عراق را به لب رساند. نویسنده تصویری هنرمندانه و وفادارانه‌ از تاریخ صدسال اخیر عراق به دست می‌دهد.
«اسفار سخن» از جنگ می‌گوید و از مصیبت‌های زندگی در حکومت‌های دیکتاتوری، رمانی خواندنی که علاقمندان به رمان را راضی و آن‌ها را با ادبیات عراق آشنا می‌کند.