کتاب افسانه های هفت گنبد

هفت گنبد یا هفت پیکر یکی از آثار ماندگار نظامی گنجوی است. این کتاب پس از «خسرو و شیرین» بزرگ ترین شاهکار این شاعر شناخته می شود. هفت گنبد شامل دو بخش است. بخش اول شامل ابتدا و انتهای کتاب است که از زمان تولد بهرام شاه شروع می شود و تا مرگ مرموز او ادامه پیدا می کند. بخش دوم، قسمت میانی کتاب است. این قسمت از کتاب شامل هفت حکایت است که هفت همسر بهرام آن ها را برای این پادشاه بزرگ روایت می کنند. این همسران دختران پادشاهان هفت اقلیم دنیای کهن هستند که در دل داستان هر کدام، حکایات عبرت آموز و پرمغزی پنهان است.
تقسیم بندی هفت گنبد یا هفت پیکر که در آن شاهدخت های هفت اقلیم حکایتی را تعریف می کنند، به شکل منظم بر اساس سیاره، روز هفته، رنگ و اقلیم انجام شده است. شاهدخت هند در روز کیوان یا شنبه با رنگ سیاه، شاهدخت روم در روز خورشید یا یکشنبه با رنگ زرد، شاهدخت خوارزم در روز ماه یا دوشنبه با رنگ سبز، شاهدخت روس در روز بهرام یا سه شنبه با رنگ سرخ، شاهدخت مغرب در روز تیر یا چهارشنبه با رنگ فیروزه ای، شاهدخت چین در روز مشتری یا پنجشنبه با رنگ صندلی، و شاهدخت ایران در روز ناهید یا جمعه با رنگ سفید داستان شان را روایت می کنند.
داستان گنبد سیاه درباره ی شهری است که همه ی مردمانش سیاه پوش هستند. گنبد زرد درباره ی کنیزی زرد رو و شاهی است که به زنان اعتماد ندارد. داستان گنبد سبز درباره ی تقابل پرهیزگاری و بد طینتی آدم هاست. گنبد سرخ داستان بانوی حصاری است. گنبد فیروزه ای داستان ماهان و دیوان را روایت می کند. گنبد صندلی داستان خیر و شر است. گنبد سفید ماجرای دختر و پسری است که به هم علاقه دارند، اما در راه رسیدن به هم مشکلات زیادی دارند. قرار گرفتن عناصر زمینی مانند اقلیم، رنگ و شاهدخت ها در کنار پدیده های آسمانی و سیارات، باعث ایجاد تعادلی میان زمین و آسمان می شود و انسان را از خاک به عرش می رساند.