4
ناشر این کتاب را منتشر کرده‌اند
3.9
از
1
رأی
زودترین زمان ارسال:
26 مرداد
٪15
395250
3.8
از
1
رأی
زودترین زمان ارسال:
26 مرداد
٪15
395250
3.7
از
1
رأی
زودترین زمان ارسال:
26 مرداد
٪15
437750
3.4
از
1
رأی
زودترین زمان ارسال:
26 مرداد
٪15
395250
معرفی کتاب مجموعه قصه های شاهنامه 4
«قصه‌های شاهنامه 4 (جلدهای 10 تا 12)» سه کتاب «جمشید»، «ایرج» و «کیخسرو» از این مجموعه را دربرمی‌گیرد که در یک جلد منتشر شده‌اند. قصه‌های شاهنامه بازنویسی داستان‌های جذاب شاهنامه با نگاهی نو به قلم آتوسا صالحی است. در این مجموعه سعی شده قصه‌های شاهنامه به زبانی ساده و جذاب برای نوجوانان روایت شود. نویسنده در این جلد، داستان جمشید، ایرج و کیخسرو را از زاویه‌ای نو بازآفرینی کرده است.
«جمشید» یکی از شخصیت‌های مهم و اسطوره‌ای شاهنامه است. او دارای فره ایزدی است، اما تکبر و خودبینی، درنهایت او را به زمین می‌زند. داستان از زبان جمشید، فرزند تهمورث دیوبند روایت می‌شود. جمشید در شاهنامه شخصیتی است که به مدت هفتصد سال بر تخت پادشاهی می‌نشیند. او اهریمن را به دام می‌اندازد و با دیوان می‌جنگد. آسمان زیرپایش است و فلک به فرمانش، اما سرانجام، غرور و خودبزرگ‌بینی چنان او را در برمی‌گیرد که فره ایزدی‌اش را از دست می‌دهد و ضحاک او را از پا درمی‌آورد.
«ایرج» یکی از داستان‌های اندوهبار و تراژیک شاهنامه است. فردوسی در این داستان ایرج را انسانی صلح‌دوست و مهربان و اهل مدارا معرفی کرده است. فریدون سه پسر داشت (سلم، تور و ایرج) ایرج کوچک‌ترین آن‌ها بود. داستان ایرج داستانی تلخ و در واقع داستان برادرکشی است. فریدون برای هر کدام از پسرانش قلمرویی را برای پادشاهی تعیین می‌کند. این سه برادر دیرزمانی در قلمرو خود پادشاهی می‌کنند. وقتی فریدون به پیری می‌رسد، سلم رشک خود به ایرج را آشکار می‌کند، چون ایرج برگزیده‌ترین سهم را دریافت کرده است، سلم، تور را به شورش تحریک می‌کند. سرانجام ماجرا این‌گونه رقم می‌خورد که تور با تحریک سلم، ایرج را می‌کشد و سر او را نزد فریدون می‌فرستد. ماجرای خونخواهی ایرج در واقع آغاز جنگ‌های ایران و توران است.
«کیخسرو» فرزند سیاوش و فرنگیس و نواده‌ی کی‌کاووس و افراسیاب است. کیخسرو به معنی شاه نیک‌نام است. کیخسرو در دیانت و شهامت، سرآمد شاهان کیانی است. او پس از قریب به ۶۰ سال فرمانروایی ظفرمندانه به همراه پیروزی‌های بزرگ برای ایران، از تخت سلطنت کنار می‌رود و آن را برای جانشینش، لهراسپ، باقی می‌گذارد. او برای نیایش به کوه‌ها می‌رود و زندگانی جاودان می‌یابد. برخی از پهلوانانی که با او بودند نیز در برف گم می‌شوند.
در این کتاب «قصه‌های شاهنامه 4» قصه‌ی جذاب سه شخصیت مهم شاهنامه روایت می‌شود. نوجوانان ضمن آشنایی با این شخصیت‌های مهم و اسطوره‌ای از خواندن این قصه‌ها لذت می‌برند و علاوه بر این، تشویق می‌شوند تا تمام قصه‌های شاهنامه را بخوانند.
«جمشید» یکی از شخصیت‌های مهم و اسطوره‌ای شاهنامه است. او دارای فره ایزدی است، اما تکبر و خودبینی، درنهایت او را به زمین می‌زند. داستان از زبان جمشید، فرزند تهمورث دیوبند روایت می‌شود. جمشید در شاهنامه شخصیتی است که به مدت هفتصد سال بر تخت پادشاهی می‌نشیند. او اهریمن را به دام می‌اندازد و با دیوان می‌جنگد. آسمان زیرپایش است و فلک به فرمانش، اما سرانجام، غرور و خودبزرگ‌بینی چنان او را در برمی‌گیرد که فره ایزدی‌اش را از دست می‌دهد و ضحاک او را از پا درمی‌آورد.
«ایرج» یکی از داستان‌های اندوهبار و تراژیک شاهنامه است. فردوسی در این داستان ایرج را انسانی صلح‌دوست و مهربان و اهل مدارا معرفی کرده است. فریدون سه پسر داشت (سلم، تور و ایرج) ایرج کوچک‌ترین آن‌ها بود. داستان ایرج داستانی تلخ و در واقع داستان برادرکشی است. فریدون برای هر کدام از پسرانش قلمرویی را برای پادشاهی تعیین می‌کند. این سه برادر دیرزمانی در قلمرو خود پادشاهی می‌کنند. وقتی فریدون به پیری می‌رسد، سلم رشک خود به ایرج را آشکار می‌کند، چون ایرج برگزیده‌ترین سهم را دریافت کرده است، سلم، تور را به شورش تحریک می‌کند. سرانجام ماجرا این‌گونه رقم می‌خورد که تور با تحریک سلم، ایرج را می‌کشد و سر او را نزد فریدون می‌فرستد. ماجرای خونخواهی ایرج در واقع آغاز جنگ‌های ایران و توران است.
«کیخسرو» فرزند سیاوش و فرنگیس و نواده‌ی کی‌کاووس و افراسیاب است. کیخسرو به معنی شاه نیک‌نام است. کیخسرو در دیانت و شهامت، سرآمد شاهان کیانی است. او پس از قریب به ۶۰ سال فرمانروایی ظفرمندانه به همراه پیروزی‌های بزرگ برای ایران، از تخت سلطنت کنار می‌رود و آن را برای جانشینش، لهراسپ، باقی می‌گذارد. او برای نیایش به کوه‌ها می‌رود و زندگانی جاودان می‌یابد. برخی از پهلوانانی که با او بودند نیز در برف گم می‌شوند.
در این کتاب «قصه‌های شاهنامه 4» قصه‌ی جذاب سه شخصیت مهم شاهنامه روایت می‌شود. نوجوانان ضمن آشنایی با این شخصیت‌های مهم و اسطوره‌ای از خواندن این قصه‌ها لذت می‌برند و علاوه بر این، تشویق می‌شوند تا تمام قصه‌های شاهنامه را بخوانند.
درباره ابوالقاسم فردوسی
ابوالقاسم فردوسی طوسی (زادهٔ ۳۲۹ هجری قمری – درگذشتهٔ ۴۱۶ هجری قمری، در طوس خراسان)، شاعر حماسه‌سرای ایرانی و سرایندهٔ شاهنامه، حماسهٔ ملی ایران، است. برخی فردوسی را بزرگ‌ترین سرایندهٔ پارسی‌گو دانسته‌اند که از شهرت جهانی برخوردار است. فردوسی را حکیم سخن و حکیم طوس گویند.
پژوهشگران سرودن شاهنامه را برپایهٔ شاهنامهٔ ابومنصوری از زمان سی سالگی فردوسی می‌دانند. تنها سروده‌ای که روشن شده از اوست، خود شاهنامه است. شاهنامه پرآوازه‌ترین سرودهٔ فردوسی و یکی از بزرگ‌ترین نوشته‌های ادبیات کهن پارسی است. فردوسی شاهنامه را در ۳۸۴ ه.ق، سه سال پیش از برتخت‌نشستن محمود، به‌پایان برد و در ۲۵ اسفند ۴۰۰ ه.ق برابر با ۸ مارس ۱۰۱۰ م، در هفتاد و یک سالگی، تحریر دوم را به انجام رساند. سروده‌های دیگری نیز به فردوسی منتسب شده‌اند، که بیشترشان بی‌پایه هستند. نامورترین آن‌ها به صورت مثنوی به نام یوسف و زلیخا است. سرودهٔ دیگری که از فردوسی دانسته شده، هجونامه‌ای در نکوهش سلطان محمود غزنوی است. برابر کتابشناسی فردوسی و شاهنامه، گردآوری ایرج افشار، با به‌شمارآوردن سروده‌های منسوب به فردوسی مانند یوسف و زلیخا تا سال ۱۳۸۵، تعداد ۵۹۴۲ اثر گوناگون در این سال‌ها نوشته شده‌است.
فردوسی دهقان و دهقان‌زاده بود. او آغاز زندگی را در روزگار سامانیان و هم‌زمان با جنبش استقلال‌خواهی و هویت‌طلبی در میان ایرانیان سپری کرد. شاهان سامانی با پشتیبانی از زبان فارسی، عصری درخشان را برای پرورش زبان و اندیشهٔ ایرانی آماده ساختند و فردوسی در هنر سخنوری آشکارا وامدار گذشتگان خویش و همهٔ آنانی است که در سده‌های سوم و چهارم هجری، زبان فارسی را به اوج رساندند و او با بهره‌گیری از آن سرمایه، توانست مطالب خود را چنین درخشان بپردازد. در نگاهی کلی دربارهٔ دانش و آموخته‌های فردوسی می‌توان گفت او زبان عربی می‌دانست، اما در نثر و نظم عرب چیرگی نداشت. او پهلوی‌خوانی را به‌طور روان و پیشرفته نمی‌دانست، اما به‌گونهٔ مقدماتی مفهوم آن را دریافت می‌کرد. به‌هرروی، در شاهنامه هیچ نشانه‌ای دربارهٔ پهلوی‌دانی او نیست.
پژوهشگران سرودن شاهنامه را برپایهٔ شاهنامهٔ ابومنصوری از زمان سی سالگی فردوسی می‌دانند. تنها سروده‌ای که روشن شده از اوست، خود شاهنامه است. شاهنامه پرآوازه‌ترین سرودهٔ فردوسی و یکی از بزرگ‌ترین نوشته‌های ادبیات کهن پارسی است. فردوسی شاهنامه را در ۳۸۴ ه.ق، سه سال پیش از برتخت‌نشستن محمود، به‌پایان برد و در ۲۵ اسفند ۴۰۰ ه.ق برابر با ۸ مارس ۱۰۱۰ م، در هفتاد و یک سالگی، تحریر دوم را به انجام رساند. سروده‌های دیگری نیز به فردوسی منتسب شده‌اند، که بیشترشان بی‌پایه هستند. نامورترین آن‌ها به صورت مثنوی به نام یوسف و زلیخا است. سرودهٔ دیگری که از فردوسی دانسته شده، هجونامه‌ای در نکوهش سلطان محمود غزنوی است. برابر کتابشناسی فردوسی و شاهنامه، گردآوری ایرج افشار، با به‌شمارآوردن سروده‌های منسوب به فردوسی مانند یوسف و زلیخا تا سال ۱۳۸۵، تعداد ۵۹۴۲ اثر گوناگون در این سال‌ها نوشته شده‌است.
فردوسی دهقان و دهقان‌زاده بود. او آغاز زندگی را در روزگار سامانیان و هم‌زمان با جنبش استقلال‌خواهی و هویت‌طلبی در میان ایرانیان سپری کرد. شاهان سامانی با پشتیبانی از زبان فارسی، عصری درخشان را برای پرورش زبان و اندیشهٔ ایرانی آماده ساختند و فردوسی در هنر سخنوری آشکارا وامدار گذشتگان خویش و همهٔ آنانی است که در سده‌های سوم و چهارم هجری، زبان فارسی را به اوج رساندند و او با بهره‌گیری از آن سرمایه، توانست مطالب خود را چنین درخشان بپردازد. در نگاهی کلی دربارهٔ دانش و آموخته‌های فردوسی می‌توان گفت او زبان عربی می‌دانست، اما در نثر و نظم عرب چیرگی نداشت. او پهلوی‌خوانی را به‌طور روان و پیشرفته نمی‌دانست، اما به‌گونهٔ مقدماتی مفهوم آن را دریافت می‌کرد. به‌هرروی، در شاهنامه هیچ نشانه‌ای دربارهٔ پهلوی‌دانی او نیست.
دسته بندی های کتاب مجموعه قصه های شاهنامه 4
قسمت هایی از کتاب مجموعه قصه های شاهنامه 4
هیاهویی می شنوم و شعله های آتش را دورتر می بینم. می دوم. سرمایی خشک و گزند چون تیرهایی تیز و برنده از روبه رو بر چهره ام می بارد. می ایستم. به دست هایم نگاه می کنم، خونی سرخ از ترک های انگشتانم بیرون می زند. دست های یخ زده ام را درهم می فشارم و...
مقالات مرتبط با کتاب مجموعه قصه های شاهنامه 4
آشنایی با 10 شاعر برجسته در ادبیات فارسی
ادامه مقالهکتابهای مرتبط با کتاب مجموعه قصه های شاهنامه 4
اولین نفری باشید که نظر خود را درباره "کتاب مجموعه قصه های شاهنامه 4" ثبت می‌کند