روزنامه نگاری تحقیقی یکی از موثرترین و دشوارترین شاخه های روزنامه نگاری است که نیاز به هوش، پشتکار و جسارت زیاد روزنامه نگار دارد. از دیدگاه بسیاری از محققان و روزنامه نگاران، روزنامه نگاری تحقیقی نقطۀ اوج کار حرفه ای روزنامه نگاری است. به عبارتی روزنامه نگاری تحقیقی نوعی روزنامه نگاری عمقی است.
در این سبک، روزنامه نگار یا گزارشگر تحقیقی به مسائل سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و ... می پردازد. به عبارتی به دنبال ماهیت و واقعیت پنهان در میان رویداد های جامعه یا جهانش می گردد.
البته این سبک روزنامه نگاری، تنها محدود به سوءاستفاده های دولتمردان نیست؛ بلکه به طور کلی عملکرد نهادها، موسسه ها، شرکت ها و سازمان های مختلفی که در جامعه فعالیت می کنند، در حیطۀ تحقیق قرار می گیرد. یعنی همۀ فعالیت های جامعه اعم از دولتی و غیردولتی، خصوصی و شخصی، زیر نگاه های تیزبین روزنامه نگاران محقق، مورد تحقیق و بررسی قرار می گیرند.
روزنامه نگاری تحقیقی یکی از پیچیده ترین، زمان برترین، پیگیرترین، خطرناک ترین و صد البته جذاب ترین سبک های گزارش یک موضوع است. ریسک پذیری جزء مهم ترین خصیصه های این روزنامه نگاری است و برای افراد خاصی که سری پردرد، جسور، مسئولیت پذیر و باهوش باشند، پرجاذبه است؛ چراکه در این سبک از روزنامه نگاری، روزنامه نگار پا به ورای پاراگراف های خبری می گذارد. او به دنیای ناشناخته ها و شناخته های خطرناک پنهان قدم می گذارد تا پرده از اسرار یا واقعیت های پنهان در میان سطر های پاراگراف های خبری روزنامه ها یا رویداد های جامعه بردارد.
سبک و ساختار نگارش در گزارش های تحقیقی تحت تاثیر محتوا است. محتوا از سبک نگارش بسیار مهم تر است. در منابع آموزشی کمتر دربارۀ سبک نگارش گزارش های تحقیقی نوشته شده است. چراکه سبک های نوشتاری گزارش تحقیقی، چندان تفاوتی با دیگر گزارش ها ندارد. از طرفی گزارش های تحقیقی معمولا غیرتوصیفی هستند. چراکه این گزارش ها پر از اطلاعات، آمار و ارقام دقیق و صریح هستند و جنس آنها سخت است.
کتاب چگونه می توان سخنگوی مردم شد؟
خبرگزاری فارس