کتاب چهار زن

«چهار زن» نوشته‌ی محمد اسماعیل حاجی علیان است. این رمان جایزه‌ی نخست، اولین دوره‌ی «جایزه‌ی رمان اول ماندگار» را کسب کرده است.
این رمان ماجرای دختری سی ساله به نام ظریفا است. او از یک بیماری کهنه رنج می‌برد. ظریفا با مراجعه به روانکاو تلاش می‌کند بهبود پیدا کند. بیماری او ریشه در کودکی‌اش دارد. وقتی که او به روانکاو مراجعه می‌کند، اتفاق‎هایی برایش رخ می‌دهد که زندگی ظریفا را تحت تاثیر قرار می‌دهد. در رمان با زندگی سه زن دیگر به نام‌های فرخرو، ماهی و یاسین نیز آشنا می‌شویم. علاوه بر این، دکتر روانکاو یعنی سهراب دلخواه ایرانی نیز زندگی و ماجراهایی دارد که در کنار داستان ظریفا و آن سه زن پیرنگ رمان را گسترده و داستان را جذاب‌تر می‌کند.
رمان «چهار زن» دو مضمون عمده دارد؛ اولین و مهم‌ترین مضمون رمان مسئله‌ی تهمت و تهمت زدن است که یکی از معضلات جامعه‌ی ماست. تهمت زدن به دیگران و سهل پنداشتن این امر، عواقب بد و خطرناکی دارد که می‌تواند زندگی آدم‌ها را نابود کند. معضلی که زندگی ظریفا شخصیت اصلی رمان را تحت تاثیر قرار می‌دهد و مشکلات زیادی برای او ایجاد می‌کند. لایه دیگر رمان، به این نظریه می‌پردازد که ذهن هر ایرانی مثل خانه‌های سنتی از بخش‌های مختلفی مانند اندرونی، بیرونی، حیاط پسران، حیاط دختران و سرداب تشکیل شده است. این فضاهای متفاوت هر کدام کارکرد خاص خودشان را دارند و به یکی از رفتارهای ما مربوط می‌شوند. نویسنده در این اثر کوشیده است این ساختار معماری را با تکنیک‌هایی مناسب به به دورنیات شخصیت‌های مرتبط کند و به این ترتیب از این پتانسیل برای شخصیت‌پردازی بهره ببرد. بنابراین مکان در این رمان از عناصر مهم و تاثیرگذار است که می‌تواند وجوهی از شخصیت‌ها را آشکار کند. ضمن آن‌که نویسنده با این ترفند فضایی بومی و ایرانی را در داستانش خلق کرده که بر جذابیت‌های داستان می‌افزاید. ‌حاجی علیان نویسنده‌ی پرکار و باتجربه‌ای است، بنابراین رمان نثری روان دارد و خوش‌خوان است.
«چهار زن» رمانی خواندنی است که فضایی ملموس و عینی دارد و انتخابی مناسب برای علاقمندان به رمان‌های فارسی است.