کتاب شیری در پاریس

کتاب «شیری در پاریس» نوشته‌ی بئاتریس آلمانیا ماجرای شیری را روایت می‌کند که از یکنواختی زندگی در دشت و بیشه خسته شده است و برخلاف انتظاری که از یک شیر می‌رود، نمی‌خواهد فقط شکار کند یا غرش‌های تکراری داشته باشد، بلکه تصمیم می‌گیرد تجربه‌ای متفاوت داشته باشد و به جایی سفر کند که ناشناخته و پررمزوراز است. مقصد او پاریس است؛ شهری بزرگ و شلوغ که برایش نمادی از تغییر و آغاز دوباره محسوب می‌شود. همین حرکت نخستین، یعنی ترک عادت‌ها و دل کندن از محیط آشنا، داستان را به سمت جست‌وجوی هویت و یافتن معنا سوق می‌دهد.
شیر پس از ورود به پاریس با صحنه‌هایی روبه‌رو می‌شود که هم برایش عجیب‌اند و هم کمی هراس‌انگیز. او از کنار بناهای شاخص شهر و خیابان‌های پرجمعیت می‌گذرد، اما در نگاه رهگذران چندان مورد توجه قرار نمی‌گیرد؛ گویی غریبه‌ای است که در شلوغی شهر گم شده است. همین بی‌توجهی و بیگانگی، احساس تنهایی او را پررنگ‌تر می‌کند. در طول مسیر شیر مدام در جست‌وجوی جایی است که به او حس تعلق بدهد؛ مکانی که بتواند در آن بایستد و احساس کند حضورش معنا دارد. این سفر در واقع بیش از آن‌که یک گردش در شهر باشد، به تجربه‌ای درونی از کشف و تردید و دل‌مشغولی بدل می‌شود. کتاب نه‌فقط روایت ماجرای یک حیوان کنجکاو، بلکه بازنمایی مسیر یافتن هویت و پذیرش تفاوت‌هاست، آن هم در قالب یک داستان تصویری ساده که از دل تصاویر و حرکت یک شخصیت، معناهای بیشتری را منتقل می‌کند.
سرانجام شیر به میدان می‌رسد و همان‌جا آرام می‌گیرد. کتاب در پایان به شکلی نمادین جایگاه این شیر را در قالب مجسمه‌ی سنگی میدان نشان می‌دهد و به این ترتیب قصه‌ی یک سفر شخصی با لایه‌ای از تاریخ واقعی شهر گره می‌خورد.