«همهٔ آدم ها در تجربه شان از جهان تنهایند. وقتی به سخنرانی کسی گوش می دهید، در حالی که صدها نفر اطرافتان هستند، شما در شنیدن کلمات به نوعی تنهایید. در یک کنسرت بزرگ، گرچه در میان هزاران نفرید، باز هم با موسیقی تنهایید، چون آنچه اهمیت دارد تجربهٔ شما از موسیقی است. واضح است که ما این تجربه ها را با دیگران هم در میان می گذاریم واکنش هایشان را تحلیل می کنیم و از واکنش های خودمان هم در قالب کلمات به آنها می گوییم، حتی می کوشیم تجربه مان از کنسرت یا سخنرانی را با ژست و ادا اطوار بیان کنیم اما بخشی از تجربه مان همیشه خصوصی و شخصی می ماند چون نمی توان آن را کاملا با دیگران در میان گذاشت. درد را معمولا نمی شود مطرح کرد. وقتی درد خیلی شدید شود، جهان و زبان فرد را نابود می کند. درد آدم را لال می کند. درد شدید را نمی توان با دیگران درمیان گذاشت، صرفا به این دلیل که وقتی درد همهٔ دنیای آدم می شود، دیگر جایی برای چیز دیگری باقی نمی گذارد».
خوب همونطور که از اسم کتاب مشخصه، این کتاب، یک کتاب فلسفی محسوب میشه که خوندش نیاز به حوصله و تفکر داره با اینکه حدودا دویست صفحهست. نویسنده سعی کرده از زاویههای متفاوت به موضوع درد بپردازه، به چگونگی و انواع درد و تاثیراتی که درد روی زندگی فرد میذاره. در این کتاب نویسنده عقاید فلاسفه دیگر از جمله جناب سارتر رو به چالش کشیده. حدودا دو سه فصل ابتدای کتاب راحت خوان و جذاب هستش (مخصوصا فصل چیستی شکنجه) ولی بقیه فصلها همونطور که قبلا اشاره کردم نیاز به حوصله داره. به نظرم نویسنده به موضوع درد، مسایل روانشناسی و یا جامعه شناسی و جریانات زندگی، نگاه خوبی داره. شخصا دو فصل اخر کتاب رو بر عکس فصلهای قبلیش خیلی پسندیدم اونم چون در مورد نقش فرهنگ و جامعه امروزی بر روی درد و زندگی افراد صحبت کرده و مطالبی رو بیان کرده که حقیقتهای تلخ جامعه امروزی هستند (بیشتر جوامع غربی). مثلا ازادی بیشتر، مشکلات بیشتر، مصرفگرایی بیشتر، کالای مصرفی شدن خود ادمی و چندین موارد دیگه که فکر کنم محتوای همین دو فصل خودش به تنهایی واقعا ارزش خوندن بالایی داره. کاش در کشورمون کتابهای بیشتری از این نویسنده ترجمه میشد (و یا کاش به زبان انگلیسی بیشتر تسلط داشتم). البته ایراداتی هم میشه به کتاب گرفت. مثلا نویسنده در ابتدای کتاب اشاره میکنه که میخواد به جنبههای مثبت درد هم بپردازه اما اون طوری که بنده فهمیدم، نویسنده در ادامه کتاب به این موضوع اشاره انچنانی نمیکنه! شاید هم بنده انتظار زیادی از کتاب دارم.
به جز فصل اول که در مورد شکنجه و درد هستش به شخصه احساس میکنم کتاب تخصصی روانشناسی هست و کاربر عام مثه بنده آنچنان از خوانش این اثر بهره نخواهند برد