کتاب آیا با لاکان می توان انقلابی بود؟

یکی از مشکلات دنیای مدرن این است که نظام سیاسی و اقتصادی حاکم بر آن غیر قابل تغییر و ابدی به نظر میرسد یعنی همچون نظامی جلوه میکند که پایانی بر آن نیست و قدرت احیاء و گذر آن از بحرانهای عظیم آن چنان نیرومند است که دیگر نمیتوانیم رویای نابودی آن را در سر داشته باشیم در این میان دلیل اصلی مرگ امید به تغییر نظام و تقدیس واژه های انقلاب»، «سقوط» و «تغییر» در دوران کنونی آنگونه که در میان مردم سده نوزدهم و بیستم مشهود بود شکست تئوری و نظریات کلاسیک در مورد انقلاب و دیکتاتوری و نظام های ضد بشری حاصل از این ایدهها است به گونه ای که امروزه بازگشت به آن واژه ها کاری عجیب و غیر معمول و گاه نادرست است. گویی این واژه ها پیوسته ما را به دیکتاتوری و ظلم و ستم بر می.گردانند در اینجا هدف از نوشتن مقالات موجود در این کتاب یافتن پاسخ به این سوالهای اساسی است آیا نظامی همیشگی و دائم البقا وجود دارد؟ آیا نظامی بسته و بدون مفر میتوان یافت که هیچ راه گریز و برون رفتی از محاصره ی آهنین آن وجود نداشته باشد؟ آیا نظامی همیشگی وجود دارد به گونه ای کامل و بدون اشکال باشد که در درون دچار ناهماهنگی و مبارزه نشود؟ برای پاسخ به این سوال ها راه های مختلفی پیش روی خود داریم میتوان همچون فوکویاما بگوییم که نظام حاکم بر جهان امروز پایان تاریخ است و والاترین نقطه ی نظام اجتماعی است که نمی توان آلترناتیوی برای آن یافت... میتوان مانند چپگراهای سنتی به نظریات کلاسیک در باب انقلاب بازگشت و بگوییم شکست این نظام با ضربه ی طبقه ی انقلابی حتمی است و آنچه امروز نیازمند آن هستیم یک حزب انقلابی است که بتواند رهبری جنبش از بین برنده ی این نظام را بر عهده گیرد یا می توان کار را از این هم ساده تر کرد و به دیالکتیک مارکسیستی بازگشت و گفت که شکست سرمایه داری امری قطعی است و ما تنها باید منتظر لحظه ی وقوع آن باشیم این دو دیدگاه اگر چه در دو جبهه ی مخالف هم قرار دارند اما به باور من دو روی یک سکه هستند یکی بر سر ابدیت یک نظام تأکید دارد و دیگری بر قطعیت تغییر و انقلاب در واقع انقلابی بودن همیشگی و بدون تغییر تمایز چندانی با محافظه کاری (اصولگرایی) همیشگی ندارد. این کتاب در همین ابتدا این دو رویکرد را به کناری می نهد. پیروان این دو رویکرد بهتر است همچنان بر مناقشه بی فایده ی خود ادامه دهند من در این جا رویکردی متمایز و تا حدودی دشوارتر از این دو رویکرد را انتخاب خواهم کرد.