کتاب یادگار زریران

Yadegar-e Zariran
کد کتاب : 37966
شابک : 978-9641650904
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 63
سال انتشار شمسی : 1399
سال انتشار میلادی : 2013
نوع جلد : جلد سخت
سری چاپ : 5
زودترین زمان ارسال : 5 اردیبهشت

معرفی کتاب یادگار زریران اثر ژاله آموزگار

"یادگار زریران" اثری است به کوشش دکتر "ژاله آموزگار" که عنوان یک کتاب حماسی و پهلوانی از ایران میانه زرتشتی است که به صورت دست‌نویس باقی‌مانده و یکی از نخستین نمونه‌های بازمانده از شعر حماسی ایرانی است. این متن گرانبها حکایت از مرگ قهرمان اسطوره‌ای به نام زریر دارد و انتقامی را که بر مرگ او می‌رود، به زیبایی توصیف کرده است.
چهره‌ها و وقایع داستان "یادگار زریران"، آرایشی از شخصیت‌های اساطیری و رویدادهایی است در گاتها، که خود مجموعه‌ای از سرودهای زندگی‌نامه‌ای در اوستا است و به پیامبر زرتشت نسبت داده می‌شود. از نظر تاریخی، آثار حماسی ایرانی مانند "یادگار زریران" توسط گوسان‌ها یا نوازندگان دوره گردی سروده و خوانده می‌شد که در دوران پیش از اسلام، پای ثابت جامعه ایرانی بودند. اگرچه داستان‌های قهرمانانه مانند "یادگار زریران" توسط موبدان زرتشتی گردآوری می‎شدند تا در کتاب پادشاهی که در دوره‌ی ساسانی وجود داشته و اکنون از دست رفته، ثبتش کنند، باقی آثاری که در جامعه نقل می‌شد، یا هرگز به رشته‎ی تحریر درنیامد، یا اگر نوشته شد، بعدها گم شد و یا تنها از ترجمه‌های بعدی که از آنها به زبان‌های رایج در دوران اسلامی مانند عربی یا فارسی به جا ماند، شناخته شد.
در حالی که کتاب پادشاهان دوره ساسانی نیز مفقود شده است، نسخه ای از "یادگار زریران" توسط موبدان زرتشتی به زبان پارسی میانه زرتشتی یا به اصطلاح پهلوی، حفظ شده است. این زبان، شکل منحصرا مکتوب و متأخر فارسی میانه‌ای است که تنها توسط موبدان زرتشتی استفاده می‌شده است و "یادگار زریران" که هم اکنون به همت دکتر "ژاله آموزگار" تدوین شده، از نخستین نمونه‌های بازمانده از حماسه‌ی ایرانی به آن زبان ایرانی میانه است.

کتاب یادگار زریران

ژاله آموزگار
ژاله آموزگار یگانه (زادهٔ ۱۲ آذر ۱۳۱۸ در خوی) پژوهشگر ایرانی فرهنگ و زبان‌های باستانی است. او دکتری زبان‌های باستانی (به‌طور دقیق‌تر، زبان‌های ایرانی و ادبیات مزدیسنی) از دانشگاه سوربن دارد و بیش از ۳۰ سال در دانشگاه تهران تدریس کرده‌است.ژاله آموزگار در سال ۱۳۱۸ در خوی زاده شد. او از سال ۱۳۴۷ تا ۱۳۴۹ به عنوان پژوهشگر در بنیاد فرهنگ ایران سرگرم کار شد. از سال ۱۳۴۹ به عنوان استادیار در گروه فرهنگ و زبان‌های باستانی دانشگاه تهران مشغول به تدریس شد و از سال ۱۳۶۲...
قسمت هایی از کتاب یادگار زریران (لذت متن)
به نام «دادار هرمزد»؛ به نام «دادار هرمزد» و مروای جهش نیک تندرستی، و دیر زیوشی همه ی بهان، و فراروان کنشان (نیکوکاران) بویژه او که این برایش نویسانده شد؛ یک - این را «یادگار زریران» خوانند، بدانگاه نوشته شد، که «گشتاسب» شاه با پسران، برادران، و «اسپوهران (خاصان)» و همالان خویش، این دین ویژه، «مزدیسنان» را، از «هرمزد» پذیرفت.