تئاتر مونو؛ شورایی دریچه ای نو و رویکردی نوین برای آنالیز و بازخوانی دوبارۀ تئاتر ستمدیدگان در ایران است. جریانی که با تلقی های نادرست از روش های آ گوستو بوآل و ابهامات موجود مبارزه و از هر نوع سکوت و عزلت پرهیز می کند تا همه صدای مردم را در تئاتر بشنوند؛ راه را بر انکار تئاتر ستمدیدگان می بندد و درعین حال قابلیت ها و کاربردهای بیشمار و البته ناگفته و ناشناخته ی آن را نمایان می سازد. تئاتر ستمدیدگان فقط یک تئاتر خیابانی رایج نیست؛ بلکه جادوی آن می تواند همه ی فضاهای موجود از کافه و آپارتمان تا پلاتو و تماشاخانه های حرف های تئاتر را منقلب کرده و هر جایی را به فضای زیبایی شناختی و بستری برای توانمندسازی مردم تبدیل کند.
کتاب مونو/شورایی و گفت و گو با مردم
افراز
آریان رضایی
