عبداللطیف بن عبدالله عباسی گجراتی، در اواخر قرن دهم هجری در احمدآباد گجرات متولّد شد. در جوانی از محضر محمد صوفی مازندرانی بهره برده و با او در استکباب و مقابلهٔ تذکرهٔ بتخانه همکاری داشته‌است. در ابتدا در خدمت لشکرخان مشهدی بوده و او را در مأموریت‌ها و سفرها همراهی می‌کرده‌است. در همین سفرهای بین سال‌های ۱۰۲۴ تا ۱۰۳۲ ق. نسخه‌های متعددی از مثنوی دیده و مقابله کرده که بعدها اساس کار مثنوی‌پژوهی او شده‌است. عبداللّطیف علاوه بر شغل دیوانی، سال‌ها بر مثنوی معنوی و حدیقهٔ سنائی تحقیق کرده و ماحصل این تحقیقات آثاری است چون:
نسخهٔ ناسخه که مقابله و تصحیح مثنوی معنوی است با یکصد و هشتاد مثنوی دیگر همراه با شرح ابیات و اشارات به آیات و احادیث آن در حاشیه،
کتاب «لطایف المعنوی من حقایق المثنوی» که شرح عبداللّطیف است بر مثنوی معنوی و در اصل تکمیل حواشی نسخهٔ ناسخه است در اثری جداگانه.
کتاب لطایف المعنوی من حقایق المثنوی
سخن