ترجمه و شرح یکی از مهم ترین کتب در شرح اسماء الحسنی با ذوق عرفانی است. این کتاب نیز همچون دیگر آثار مولف، رمزی و نمادین است و درک و فهم آن با دشواری هایی همراه است.
نویسنده اسم الله را علم بر ذات می داند؛ یعنی دسترسی به ذات و تخلق به آن امکان پذیر نیست؛ بلکه تنها از راه اسماء و صفات می توان به اخلاق الله متخلق گردید و آنها را در جان پیاده نمود و از آنها پرتو گرفت. تنها از راه اسماء و صفات می توان به ذات الله پی برد و اوصاف و نعوت او را در دل نشاند. بنابراین اسم الله پیوسته منعوت و موصوف قرار می گیرد، نه نعت و وصف؛ لذا در بسم الله الرحمن الرحیم دو اسم الرحمان و الرحیم صفت الله قرار گرفته اند .
مترجم در مقدمه از دشواری های ترجمه و شرح سخن گفته: با استاد بزرگوارم حضرت علامه جوادی آملی در این باره مشورت نموده و پس از رهنمودهای حضرت استاد به ترجمه و شرح اقدام کردم … چون الفاظ و عبارات کتاب تا اندازه ای پیچیده و کوتاه است، به منظور دستیابی به مطالب، ترکیبی مزجی از ترجمه و شرح به عمل آمد. ترجمه و شرح بر اساس سخن و مبنای ابن عربی در فتوحات و فصوص انجام پذیرفت. در ترجمه و شرح گاهی به خاطر تفنن در عبارات از خطاب به غیبت و به عکس آمدیم. بیشترین تلاش بر این بوده که از الفاظی ساده و سهل استفاده شود تا برای همگان قابل فهم باشد. در ترجمه و شرح سعی بر آن بوده بر اساس ذوق عرفا از مبانی قرآن و عرفان استفاده شود نه مبانی کلام و فلسفه.
کتاب کشف المعنی
آیت اشراق
محیی الدین ابن عربی
