هنر آواز در موسیقی ایران قدمت دیرینه دارد که از دیرباز تا کنون، به دلایل تاریخی، مذهبی سیاسی، اجتماعی و ... دستخوش تغییراتی در نحوه اجرا و بوجود آمدن سبک های مختلف شده است. به علت فقدان دستگاه های ضبط صدا، دورترین آثار بجا مانده آوازی از دوره قاجار است.
در دوره صفوی آوازخوانان در تعزیه، گوشه های موسیقی را اجرا می کردند تا در دوره قاجار که موسیقی بزمی رواج یافت در دوره سلطنت پهلوی،با ورود آثار موسیقی غرب و تلفیق آن با موسیقی ایرانی به تدریج تفاوت هایی پدیدار شد و آموزش موسیقی و آواز با ضبط صدا و از طریق نوار رواج یافت. با گذشت زمان و بدست آوردن تجربه و همچنین پیشرفت علم پزشکی و علم و تکنیک موسیقی،راه های چگونگی حفظ حنجره و استفاده صحیح از آن و موارد دیگر به مرورنمایان و قطعی شد.
مولف کتاب، ضمن اشاره به مطالبی پیرامون ردیف و گوشه های اصلی آوازها، نکاتی را در باب بهداشت و مراقبت از صدا یادآوری کرده است که می تواند از کج روی هنر جویان مبتدی جلوگیری کند.
کتاب راز و رمز آواز
سوره مهر