تاریخ معاصر را همیشه پیچیده تر از برشهای دیگر تاریخ دیده ام. تو گویی بی رحم تر. پرالتهاب و قابل بحث تر است. حتی اگر خون و شمشیر و سرهای جدا شده اش گم باشد و سمضربه‌ی اسبان جنگی در آن به گوش نرسد. این میانه اگر دلیری های قلم و فن و شکل نگاه معاصر و شاید از زوایایی مدرن را متوجه این ویژگی ها بکنی، نتیجه ای هنرمندانه می گیری که چالش ازلی و ابدی تاریخ و خیال نامیده شده که تو ردش را در بوطیقای ارسطو هم می یابی. مرز بین تاریخ نویس و نمایشنامه نویس... دهه های بیست و شصت، دو دهه پر پیچ و خم، پرشکاف و پرمسئله در تاریخ معاصر ایرانند و این دو نمایشنامه ناظر بر زاویه های این دو دهه. گمان بردم بیراه نیست اگر در یک جلد در معرض تورق مخاطب قرار بگیرند، نتیجه همین که پیش روی شماست.
کتاب دو نمایشنامه
موغام
ایوب آقاخانی
