کتاب زنانی که به بزها خیره شده‌اند، نمایشنامه‌ای خواندنی از ایوب آقاخانی با نگاهی به اسطورۀ ژوکاست. نمایش شاید بیشتر مانند یک متن رادیویی بنظر بیاید.
نمایشنامه زنانی که به بزها خیره شده‌اند به رابطه زنان با مردان می‌پردازد اینکه زن‌ها چگونه درباره مردان می‌اندیشند و شناختشان در خصوص آن‌ها در چه حد است و بر پایه چیست و البته بر عکس یعنی نگاه مردان نسبت به زنان. هرچند که در سنین مختلف این نگاه و شناخت متفاوت است و می‌دانیم که در سن پختگی یعنی دهه چهل انسان می‌تواند کاملتر بیندیشد و تفکرات خاص خود را سرو سامان دهد. متن یک رئالیست اجتماعی است که با سوررئال آمیخته شده است یا شاید بهتر است که بگویم در جاهایی به گونه‌ای یک رئالیست جادویی است. آنجا که با تخیل و عالم ماورا در می‌آمیزد. مردی که نامش کاووس است در کماست او به یکباره با گوشی همراه همسر سابق خود تماس می‌گیرد همسری که پنج سال است از او جدا شده. اما در کل باید گفت متن ایستاست و البته این به لحاظ ساختاری به نوعی جز ذاتی متن است. محور اصلی نمایش شوکاست همانطور که شوهر سابق او کاووس بجز چند دقیقه پایانی همه‌اش با تلفن صحبت می‌کند و ما تنها صدای او راداریم اما از تاثیرحضورش کاسته نمی‌شود. اگر حضور بازیگران دیگر کمرنگ‌تر می‌شد شاید به ریتم تندتری هم دست می‌یافتیم واین خود زمان نمایش را به سطح مطلوب‌تری می‌رساند.
کتاب زنانی که به بزها خیره شده اند
سیراف
ایوب آقاخانی
