ققنوس پرنده ی مقدس افسانه ای است که در اساطیر ایران، اساطیر یونان، اساطیر مصر و اساطیر چین از آن نام برده شده است. درباره ی این موجود افسانه ای گفته می شود که او مرغی تنهاست و جفت و زایشی ندارد. اما هر هزار سال یک بار، بر توده ای بزرگ از هیزم بال می گشاید و آواز می خواند و چون از آواز خویش به اشتیاق و شور آید به منقار آتشی می افروزد و به سوختن در آن تخمی از او پدید می آید و در آن می سوزد و آتش می گیرد تا از خاکسترش ققنوسی دیگر متولد شود.
