کتاب سازشناسی

کتاب «سازشناسی» اثر پرویز منصوری، به منظور آشنایی اولیه‌ی خوانندگان به انواع سازهای ایرانی و جهانی تدوین گشته است. از اهداف نوشتار این کتاب می‌توان به آشنایی مخاطبان به طور جامع با ماهیت و تعریف‌ سازها، بررسی اصول فیزیکی تولید صدا (آکوستیک سازها) و کاوش در سیر تحول تاریخی سازها تا به امروز اشاره کرد. به لحاظ ساختار کلی کتاب، نویسنده سازها را در دو بخش اصلی مورد بررسی قرار داده است. بخش نخست کتاب به معرفی و بررسی سازهای ایرانی اختصاص یافته است و بخش دوم به معرفی و بررسی سازهای غربی. در بخش مربوط به سازهای ایرانی، سازها به چهار دسته تقسیم شده اند که عبارت اند از: 1. سازهای مضرابی (1)، شامل تار، سه تار، عود، دوتار، تنبور، رباب و قانون؛ 2. سازهای مضرابی (2)، شامل سنتور؛ 3. سازهای آرشه‌ای، شامل کمانچه و قیچک؛ 4. سازهای بادی، شامل نی، سرنا، کرنا، نی‌انبان و بالابان و درنهایت 5. سازهای ضربی، شامل تمبک، دهل، دایره، نقاره و گورکه. قابل ذکر است که در ابتدای هر فصل مقدمه‌ای بر نوع سازهای قرار گرفته در آن فصل و ماهیت آن‌ها نوشته گردیده است. به لحاظ بررسی سازهای ایرانی در این بخش نخست، کتاب حاضر منبعی بسیار ارزشمند به شمار آمده است. همچنین پس از این فصول، بخشی افزوده شده است که به بررسی سازهایی می‌پردازد که در جشن‌های دو هزار و پانصد ساله استفاده شده بودند. در بخش دوم که مربوط به سازهای غربی می‌باشد، پنج فصل تعبیه گردیده است. فصل نخست مربوط به سازهای آرشه‌ای مانند ویولن، فصل دوم مربوط به سازهای بادی چینی مانند فلوت، فصل سوم مربوط به سازهای بادی برنجی مانند ترومپت، فصل چهارم مربوط به سازهای ضربی (کوبی) مانند طبل و در نهایت بخش پنجم مربوط به برخی سازهای دیگر پیانو، گیتار، ساز دهنی و... می‌باشد. پس از پایان این دو بخش دو ضمیمه به کتاب افزوده شده است که به برخی مباحث تخصصی مانند نت نویسی با کلیدها مختلف پرداخته اند. باید اشاره کرد که کتاب حاضر نه تنها شامل متن که سرشار از تصاویر آموزشی است. بدین معنا که اطلاعات مربوطه به هر ساز با تصویری از آن ساز همراه گشته است. به طور کلی، از مخاطبان هدف این کتاب می‌توان از دانشجویان کارشناسی موسیقی، نوازندگان سنتی و کلاسیک و پژوهشگران تاریخ موسیعی و صنعت سازسازی نام برد.