تقی دانش، دولتمرد و ادیب معاصر ایرانی، معروف به ضیاء لشکر و مستشار اعظم، متخلص به دانش و مشهور به حکیم سوری. وی در ۱۲۸۸در تفرش به‌دنیا آمد و در تهران پرورش یافت. پدرش، میرزا حسین‌خان تفرشی، که ناصرالدین‌شاه به دلیل سیه‌چردگی او را به بلور ملقب ساخته بود، وزیر ناصرالدین‌شاه، حاکم تهران و رئیس قورخانه بود. دانش از جوانی به نگارش و ادب بسیار علاقه‌مند بود و با بسیاری از افاضل عصر حشر و نشر داشت . ادبیات و الاهیات را نزد میرزاابوالحسن جلوه و ملاعبدالصمد یزدی و خوش‌نویسی را نزد میرزاعلی‌محمد صفا آموخت. آغاز خدمات دولتی دانش منشیگری نزد میرزا یوسف مستوفی‌الممالک در تهران بود، مدت ده سال نیز نزد محمودخان ناصرالملک همدانی تا زمان فوت وی در کرمانشاه و کردستان و خراسان. دانش در جلسات ناظم‌الدوله ملکم‌خان و امین‌الدوله و ناصرالملک، در بارۀ لزوم اصلاحات و قانون، شرکت می‌کرد و ماحصل جلسات را مخفیانه می‌نوشت. پس از فوت ناصرالملک، مدتی در خدمت علی‌اصغر امین‌السلطان بود و پس از آن به کفالت و نیابت حکومت یزد مأمور شد . دانش تا زمان مرگ امین‌السلطان اتابک در ۱۳۲۵منشی او بود. معارضۀ او با قوام‌السلطنه، منشی عین‌الدوله، به تبع اختلافات امین‌السلطان و عین‌الدوله، از حوادث مهم زندگی او در آن دوره بود.
کتاب دیوان قصائد
دانشگاه تهران