آسمان خیس

نمی دانم چه وقت بود که دوباره دام دام دارام شروع شد. صدایش از دورها می آمد، انگار سوت اخطار یک کشتی فضایی، آهسته و نامفهوم. بعد کم کم نزدیک شد، بلندتر، تا بالاخره همه ی صداها را طوری پوشاند که به نظرم رسید حرکات من و کنستانتره کاملا بی صدا بود. فقط دام دام دارام شنیده می شد- تا این که یک دفعه قطع شد و آرام و ساکت. مثل خود ما.‏ داستان های آلمانی امروز مثل تابلویی مدرنیستی ترکیبی است از رنگ ها و احساس های تند، همدلی های عمیق با روح های آزرده و خاکستری های روابط سرد و تنهایی همیشگی جوامع معاصر. این پنج نویسنده، اشتام، هرمان، شولتسه، شلینک و آزدامار، هم گرایش های امروز ادبیات آلمانی را نشان می دهند و هم نماینده ی طبقه های مختلف جامعه آلمان هستند.‏