سینما برای امیر نادری یک ماراتن تمام‌نشدنی است. او یک دونده‌ی دوی استقامت است که فیلم می‌سازد و فیلم ساختن برایش یک تلاش مداوم است در راستای کشف و فهم جهان. این ماراتن اما فقط سینما نیست، بلکه تمام زندگی اوست و به همین دلیل است که همواره انگار او درحال ساختن فیلم‌هایی درباره‌ی آن‌چیزی‌ست که در زندگی دیده و تجربه کردهاست. نادری اما پیش از فیلم ساختن، بخشی از این مسیر ماراتن را با نوشتن رفته است. همهی فیلم‌های او برآمده از دل طرح‌ها و قصه‌هایی هستند که خودش زندگی کرده، نوشته و سپس به سینما آورده است. کتاب «سازدهنی و چند قصه‌ی دیگر» مجموعه‌ی پنج قصه‌ی مانده در پستوی تاریخ امیر نادری‌ست که بیرون آمده و امکان خوانده شدنشان برای ما حاصل شده است. قصه‌هایی هم‌چون سازدهنی، انتظار، کشف، همین‌قدر که می‌دانم و یک جفت کفش، پنج قصه‌ی کتابند، درحالی‌که ما پیش‌ازاین اقتباس‌های نادری از دو قصه‌ی سازدهنی و انتظار را دیده‌ایم و حال می‌توانیم بهتر بدانیم چه شاهکارهایی از دل چه قصه‌هایی برآمده‌اند. کتاب «سازدهنی و چند قصه‌ی دیگر» دو ضمیمه‌ی ارزشمند دارد، یکی یادداشتی از احمدرضا احمدی و دیگری گفت‌وگویی که پرویز دوایی با امیر نادری انجام داده و این دو نیز لذت خواندن کتاب را دوچندان کرده‌اند.
کتاب سازدهنی
آوانوشت
امیر نادری
