در فیزیک، اصل نسبیت می‌گوید که معادلات توصیف کننده قوانین فیزیک در همه چارچوب‌های مرجع قابل قبول، شکل یکسانی دارند. به عنوان مثال، در نسبیت خاص، معادلات ماکسول در تمام چارچوب‌های مرجع اینرسی یکسان است. همچنین، در نسبیت عام، معادلات ماکسول یا معادلات میدان انیشتین در چارچوب‌های مرجع دلخواه به همین شکل باقی می‌مانند.
اصول نسبیت در علم به طور گسترده‌ای استفاده می‌شوند، چه به طور ضمنی مانند مکانیک نیوتنی و چه به طور صریح مانند نسبیت خاص آلبرت اینشتین و نسبیت عام. نظریه‌ی نسبیت خاص تغییرات بسیاری را در نظریه‌ی فضا و زمان ایجاد کرده است، اما قوانین هندسه به طور کلی باقی می‌مانند. در واقع، قوانین هندسه حتی در نسبیت خاص باید به عنوان قوانین موقعیت‌های نسبی اجسام صلب ساکن در نظر گرفته شوند و از یک دیدگاه کلی‌تر، سینماتیک را به عنوان قوانین توصیف‌کننده‌ی مقیاس‌های اندازه‌گیری و ساعت‌ها در نظر گرفت.
دو نقطه‌ی مادی معین در یک جسم صلب همواره فاصله‌ی ثابتی از یکدیگر دارند که مستقل از مکان و جهت جسم و همچنین زمان است. همچنین، دو وضعیت معین از عقربه‌های ساعت در یک دستگاه مختصات ثابت همواره معرف یک بازه‌ی زمانی مشخص و مستقل از مکان و زمان هستند.
کتاب اصول نسبیت
نشر نی
مجموعه ی نویسندگان