زندگی‌نامه‌های فراوانی در دسترس کسانی هست که به مردی علاقه دارند که، در حوزه‌ی الهیات و فلسفه و پزشکی و موسیقی، برجسته بود و… یک غول اخلاق قرن بیستم به شمار می‌آمد. اما مهم‌ترین ویژگی عصر ما جدایی‌اش از تاریخ و از کسانی است که تاریخ را ساخته‌اند. اینک، کتابی کوچک که پیش رو دارید یادآور این است که، در گذشته‌ای نه‌چندان دور، مردی میزیست که زندگی و کارش به زندگی انسان‌های بی‌شماری در همه‌ی قاره‌ها روشنایی بخشید… شوایتزر بر آن شد تا زندگی خود را تبدیل به استدلال خود کند. عقایدش در الهیات و تاکیدش بر تعهد فردی با نگاه متداول آن دوره تفاوت داشت. او به جای واردشدن به جدل و حتی گفتگو، مصمم شد که افکارش را در واقعیات زندگی به بوته‌ی آزمایش و محک بگذارد. پس به دانشگاه برگشت و پزشکی خواند،… روانه‌ی آفریقا شد و در دهکده‌ای کوچک…بیمارستانی خصوصی تأسیس کرد…
بزرگی شوایتزر نه به‌خاطر کاری که خود انجام داده بلکه به‌خاطر کاری است که دیگران، به دلیل وجود او، انجام داده‌اند. آنچه از زندگی و اندیشه‌ی او برخاسته است منبع الهامی است برای روح‌بخشی به یک عصر. او گواه و شاهدی زنده و پابرجا است بر این که ما نباید درباره‌ی ماهیت هدف انسان خود را به رنج و تعب بیندازیم. بزرگ‌ترین دستاورد او دستاوردی ساده است. شوایتزر مشتاق و مهیای بالاترین ایثار برای اصول اخلاق بود. از آنجا که او می‌توانست تا بالاترین حد ممکن با انسان‌های دیگر همذات‌پنداری کند، توانست نیرویی به کار گیرد قدرتمندتر از میلیون‌ها سرباز مسلح.
کتاب حرمت حیات
شور
آلبرت شوایتزر
