کتاب نقد عقل محض، اثری نوشته ی امانوئل کانت است که نخستین بار در سال 1781 منتشر شد.
این کتاب ارزشمند از کانت، یکی از اصلی ترین آثار در فلسفه ی مدرن است که با کنار هم آوردن دو مکتب فکری مغایر، تاریخ ساز شد: عقل گرایی که پایه ی تمامی دانش انسان را تعقل و منطق می داند، و تجربه گرایی که همه ی اطلاعات را از طریق تجربه بررسی می کند. نقد عقل محض، پژوهشی ژرف درباره ی ماهیت عقل و منطق بشر است و حقایق، اشتباهات، توهمات و واقعیات آن را مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهد. تئوری های کانت، از جمله «آرمان گرایی متعالی»، تأثیر شگرفی بر فرهنگ فکری دو سده ی اخیر داشته و در به وجود آمدن جنبش های فرهنگی و روش های نظری زیادی همچون ایده آلیسم آلمانی، رومانتیسیسم، مدرنیسم، مارکسیسم، اگزیستانسیالیسم، روانکاوی، ساختارگرایی، پساساختارگرایی و حتی فیزیک کوانتوم، نقش ایفا کرده اند.
کتاب نقد عقل محض
امانوئل کانت، زاده ی 22 آوریل 1724 و درگذشته ی 12 فوریه 1804، فیلسوف برجسته ی آلمانی بود.کانت در کونیگسبرگ، مرکز پروس شرقی، در خانواده ای متوسط و مسیحی زاده شد.او در دانشگاه کونیگسبرگ به تحصیل فلسفه و ریاضیات پرداخت و پس از دانشگاه چند سالی تدریس خصوصی کرد. کانت در سی و یک سالگی، در دانشگاه، مدرس بدون حقوق رسمی شد؛ یعنی حقوق او به شهریه ای وابسته بود که شاگردان می پرداختند و گاهی مجبور می شد بخشی از کتاب هایش را برای دوری از مشکلات مالی بفروشد. او پانزده سال در این شغل باقی ماند و در این مدت ...