مضامین گسترده‌ای در این دوران، مورد توجه فیلسوفان یونانی قرار گرفت: ماهیت واقعیت، فضیلت های اخلاقی، یافتن معنا و ارزش در زندگی، و تمایز میان ظاهر و حقیقت.
«تجربه‌گرایان» اعتقاد دارند که حواس ما، تنها منبع و سرچشمه‌ی قابل اتکا برای کسب دانش است.
«نیچه» در سراسر مسیر حرفه‌ای خود، به کاوش در مفهوم «اراده به قدرت» پرداخت و در مقاطع مختلف، آن را به عنوان اصل یا قاعده‌ای روانشناختی، زیست‌شناختی و متافیزیکی دسته‌بندی کرد.
«دکارت» به هیچ وجه نخستین فیلسوفی نبود که استدلال می کرد انسان ها از بدن و ذهن شکل گرفته‌اند، اما تصویرِ او از این «دوگانگی» را می توان تأثیرگذارترین نمونه در طول چند قرن گذشته در نظر گرفت.
کاوش در این شاخه های بنیادین، دعوتی است به حضور در مباحثات فلسفیِ نامحدود به زمان، و رسیدن به درکی عمیق‌تر از خودمان و جهانی که در آن ساکن هستیم.
