غلامعلی افروز (متولد ۵ آذر ۱۳۲۹) روان‌شناس ایرانی، عضو شورای سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی ایران و رئیس سابق سازمان نظام روانشناسی و مشاوره است. او مدتی ریاست دانشگاه تهران و مدتی نیز ریاست دانشکده روانشناسی دانشگاه تهران را بر عهده داشت. در مهر ۱۳۴۸ وارد دانشگاه تهران شد و در بهمن ۱۳۵۱ با رتبهٔ اول در مقطع کارشناسی رشتهٔ روانشناسی فارغ‌التحصیل شد. در اواخر سال ۱۳۵۲ با استفاده از بورس تحصیلی دانشگاه تهران، دورهٔ کارشناسی ارشد و دکتری روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی را در دانشگاه ایالتی میشیگان گذراند و به عنوان نخستین فارغ‌التحصیل ایرانی در این رشته در دانشگاه میشیگان، موفق به اخذ مدرک دکتری شد. در سال ۱۳۷۱ به درجهٔ استادی نائل شد و در سال ۱۳۷۳ به عنوان استاد نمونهٔ دانشگاه‌های کشور انتخاب شد. وی در سال ۲۰۰۸ برای پژوهش دربارهٔ نشانگان داون برندهٔ جایزهٔ شد. افروز در سال ۱۳۸۸ به عنوان اولین استاد ممتاز دانشگاه تهران برگزیده شد. او در سال‌های اول پس از انقلاب، مدتی به عنوان کاردار سفارت ایران در انگلستان فعالیت می‌کرد. وی سابقه چند سال ریاست سازمان آموزش و پرورش استثنائی کشور را دارد.
