اعضای انجمن نقد و تحلیل ایران‌کتاب، 45 متن را درباره‌ی کتاب «بلیت یک طرفه به مالدیو» نوشته و منتشر کردندکه با در نظر گرفتن جمیع جهات، رشد کمی و کیفی قابل توجهی را در نوشته‌های اعضا می‌شد دید و این مهم همه‌ی ما را به ادامه‌ی این راه بسیار امیدوار کرده است.
البته بهتر شدن نسبی نوشته‌ها موجب نمی‌شود که نقایص آن‌ها را نبینیم و به آن‌ها نپردازیم. عموم متن‌ها دچار کم‌گویی یا زیاده‌گویی بودند، به گونه‌ای که بعضی از نوشته‌ها از فرط کوتاه بودن، به سختی اشاره‌ای تلویحی به موضوع و درونمایه‌ی داستان‌های کتاب می‌کردند و بعضی دیگر بدون در نظر گرفتن اسلوب نوشتن یک متن تحلیلی – منتقدانه، بر جزئیاتی تمرکز می‌کردند که به‌واقع اهیمت چندانی در مسیر فهم، تحلیل و تفسیر متن نداشتند.
استفاده از تعابیر، واژه‌ها، معانی و مفاهیم کلی در برخی نوشته‌ها به گونه‌ای بود که به نظر می‌رسید هنوز بسیاری از نویسنده‌ها در نوشتن متن تحلیل و نقادانه به سبک و نثر شخصی خودشان نرسیده‌اند و باید در این مسیر بیشتر از این تلاش و تمرین کنند.
تحریریه‌ی ایران‌کتاب با در نظر گرفتن عموم معیارهای یک نوشته‌ی تحلیلی و نقادانه و ضمن تشکر از همه‌ی دوستانی که در دوره‌ی دوم همراه انجمن بودند، یادداشت‌های «داوود بهادری»، «سید محمدمهدی هاشمی»، «وحید اوراز» و «دلبر یزدان‌پناه» را شایسته‌ی تقدیرِ بیشتر می‌داند.
چند نکته در جهت ارتقای یادداشت‌ها در دوره‌های بعدی ضروری به نظر می‌رسد:
1. استفاده از زبانِ نوشتاری به جای زبان گفتاری و تمرین مداوم برای رسیدن به یک نثرِ شخصی، صحیح و زیبا! این مسئله‌ی مهم را باید در نظر بگیرید که هیچ منتقد، تحلیلگر و اندیشمندی در تاریخ وجود نداشته است که به زبانِ گفتاری بنویسد، چون اساسِ زبانِ نوشتاری بر جدّیت، تعمق و تفکّر است که این مهم از فرهنگِ شفاهی دور از اندیشه و عمیق شدن در پدیده‌ها و نمودِ آن یعنی زبانِ گفتاری، وجود ندارد. نوشتن به زبان نوشتاری را بسیار جدّی بگیرید، اگر می‌خواهید و دوست دارید نویسنده، منتقد، تحلیلگر و حتی ریویونویس خوبی شوید.
2. از صفت‌های تفضیلی(صفت‌هایی با پسوند «تَر و تَرین» مانند بهترین، خوبترین، قشنگترین و ...) در کمترین میزان ممکن استفاده نکنید و دوست داشتن یا نداشتن خودتان را معیارِ ارزیابی‌تان قرار ندهید. ارزیابی شما باید بر پایه‌ی ادله‌ها و استنتاج‌های مشخصی باشد که ذوق شما و وجود قوه‌ی شناختتان را همزمان در خود داشته باشد.
3. تعداد کتاب‌های خوانده‌شده‌ی خودتان را معیارِ ادبیات و قضاوت قرار ندهید. وقتی از عبارتی مثلِ «این کتاب در بین آثار ادبیات داستانی فارسی...» استفاده می‌کنید، زمانی قابل اتکاست که شما به طور مداوم و در طولِ سالیان، ادبیات داستانی فارسی را از ابتدا تا امروز، پیگیری کرده و به اشرافِ لازم رسیده باشید.
4. به تفاوت معنایی کلمه‌ها و مفاهیمِ مختلف توجه کنید. به طورِ مثال درخصوص تفاوت مکتب، سبک و جنبش مطالعه کنید و این نکته را در نظر داشته باشید که سورئالیسم یک مکتبِ ادبی‌ست و وقتی از عبارتِ «سبکِ سورئالیسم» یا «سبکِ رئالیسم» و امثالهم استفاده می‌کنید، کاملا اشتباه است. «سَبک» یک ویژگی شخصی‌ست که هر نویسنده، هنرمند و اندیشمند، با سال‌ها مطالعه، تمرین، تجربه و تفکّر به آن دست می‌یابد و از لابه‌لای آثارش، خودآگاه و ناخودآگاه، سبکِ او هویدا می‌شود.
5. اگر در ابتدای شروعِ نوشتن درباره‌ی کتاب‌ها هستید، همیشه از کتاب‌هایی مثل «مکتب‌های ادبی» نوشته‌ی «رضا سیدحسینی»، «راهنمای تفکر نقادانه» نوشته‌ی «نیل براون و استوارت ام کیلی» و دیگر کتاب‌های مرجع و هدایتگر در این زمینه کمک بگیرید.
با آرزوی روزهای بهتر و همراه با سلامتی و امید به اینکه بتوانیم کتاب‌های بیشتر و بهتری را کنار هم بخوانیم و درباره‌شان بنویسیم.
جهت مشاهده ی معرفی های منتشر شده می توانید #انجمن_نقد_و_تحلیل_ایران_کتاب را در اپلیکیشن اینستاگرام دنبال کنید
همچنین جهت ثبت درخواست عضویت خود در « انجمن نقد و تحلیل » نام خود را به شماره ی 10001631 پیامک کنید. پس از ارسال پیامک همکاران ما جهت دریافت اطلاعات تکمیلی با شما تماس خواهند گرفت. جهت معرفی کتاب نیز، با در نظر گرفتن اولویت های اعلام شده، اطلاعات کتاب را به نشانی review@iranketab.ir ارسال فرمایید
