انقلاب کوبا یک تلاش نظامی و سیاسی برای سرنگونی دولت کوبا بین سال‌های 1953 و 1959 بود. این انقلاب پس از کودتای کوبا در سال 1952 که فولخنسیو باتیستا را به عنوان رئیس دولت منصوب کرد و اعتصاب توده‌ای ناموفق در کوبا آغاز شد. پس از ناکامی در رقابت با باتیستا در دادگاه، فیدل کاسترو در 26 ژوئیه 1953 یک حمله مسلحانه به پادگان مونکادا ارتش کوبا ترتیب داد. شورشیان دستگیر شدند و در حالی که در زندان بودند، جنبش 26 جولای را تشکیل دادند. پس از به دست آوردن عفو، شورشیان M-26-7 یک اکسپدیشن از مکزیک در قایق بادبانی Granma برای حمله به کوبا ترتیب دادند. در سال‌های بعد، ارتش شورشی M-26-7 به آرامی ارتش کوبا را در حومه شهر شکست داد، در حالی که شاخه شهری آن درگیر خرابکاری و استخدام ارتش شورشی بود. با گذشت زمان، حزب سوسیالیست مردمی منتقد و دوسوگرا در اواخر سال 1958 به حمایت از جنبش 26 جولای آمد. زمانی که شورشیان قرار بود باتیستا را بیرون کنند، انقلاب توسط حزب سوسیالیست مردمی، جنبش 26 جولای و جنبش 26 جولای هدایت می شد.
شورشیان سرانجام باتیستا را در 1 ژانویه 1959 سرنگون کردند و جایگزین دولت او شدند. جنبش 26 جولای بعدا در امتداد خطوط مارکسیستی-لنینیستی اصلاح شد و در اکتبر 1965 به حزب کمونیست کوبا تبدیل شد.
کتاب «انقلاب کوبا» "چشم اندازهایی از تاریخ معاصر جهان (8)" از منظری متفاوت به این انقلاب مهم میپردازد.
کتاب انقلاب کوبا
ققنوس