«از ندارد تا دارا» برگزیده داستان‌های کوتاه از علی اشرف درویشیان(-۱۳۲۰) در بازه زمانی ۱۳۵۲ تا ۱۳۷۳ است.
نویسنده موضوع داستان‌هایش را به هنگام آموزگاری در ده تجربه و احساس کرده‌است. در داستان‌های این کتاب، زندگی فاجعه بار مردم غرب کشور با نثری روان، به شکلی صریح و گزارشی، توصیف می‌شود. درویشیان ضمن توجه به بیکاری و نداری مردان و صبوری زنان، به تأثیر فقر و بیماری و جهل، به کودکان توجهی ویژه نشان می‌دهد.
در بخشی از کتاب آمده است:
" -نیاز علی ندارد.
-حاضر
اول بار که دیدمش کنار ناودان مدرسه نشسته بود. سرفه اش گرفت. تک سرفه ها به سختی تکانش میداد. خون کم رنگی بالا آورد. دهان را با آستین کت نخ نمایش پاک کرد. شتابان به کلاس رفت و روی نیمکت اول نشست.
کلاس دوم بود. کوچک بود و ریز با رنگ مهتایی رنگ گردنش از کی ایک مثل آدم تب دار میزد.
زیر پوست پیدا بود و تک مدادش را بایی به سوراخ دکمۀ کتش بسته بود. وقتی که چیز مینوشت چون نخ کوتاه بود شکمش را جلو می آورد. مثل اینکه به جای مداد تن خودش را روی کاغذ میکشید وقتی که مشقش را میگرفتم دستهایش میلرزید کاغذهای مشقش را از میان زباله دان مدرسه پیدا میکرد مشقش را که خط میزدم احساس میکردم روی زندگیش خط میکشم ظهرها به خانه نمی رفت. اصلا بیشتر بچه ها به خانه نمی رفتند و نان شب مانده شان را همانجا کنار دیوار کاهگلی مدرسه میخوردند او هم نان ظهرش را در جیب داشت. کفش لاستیکی روی مچ پایش خط قرمز بدرنگی کشیده بود و اثر زخمی به جا گذاشته بود. "
کتاب از ندارد، تا دارا
اشاره
علی اشرف درویشیان
