نیاکان ما به آداب معاشرت و رعایت نزاکت فردی و اجتماعی توجه بسیار زیادی داشتند. به عنوان مثال در دوران هخامنشیان والدین تأکید داشتند که فرزندانشان افکار، گفتار و رفتار نیکو و پسندیده داشته باشند و طبیعت و مردم و والدین خود را دوست بدارند و به ایشان احترام بگذارند و همچنین از آنجایی که معتقد بودند که دروغگویی سرآغاز تمام زشتیها و پلیدیها بوده و فرد دروغگو به سرای ناپاکان(دوزخ) خواهد رفت از سن پنج سالگی به فرزندان خود راستگویی که یکی از ارکان آداب معاشرت است را آموزش میدادند. ایشان به حدی مبادی اصول اخلاقی و رفتاری بودند که حتی تاریخ نگاران یونانی و رومی که علاقه چندانی به ایران و ایرانی نداشتند نیز نتوانستند منکر ویژگیهای پسندیده ایشان شوند و در دست نوشته های خود بارها و بارها از نیاکان ما و محاسن اخلاقی و رفتاری ایشان سخن به میان آورده اند.
کتاب ادب فرد به ز دولت اوست
کتاب مهربان