دوره‌ی ناصرالدین‌شاه، یکی از مهم‌ترین و پرتحول‌ترین دوره‌های تاریخ ایران است که از سال ۱۲۴۳ تا ۱۳۱۳ هجری قمری به مدت پنجاه‌سال ادامه یافت. این دوره، شاهد تغییرات عمیقی در ساختار سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ایران بود که تحت‌تأثیر روابط با قدرت‌های خارجی، به‌ویژه انگلستان و روسیه شکل گرفت. این دوره همچنین شاهد رشد و شکوفایی ادبیات و هنر ایران بود که با الهام از مکتب رمانتیسم غربی، به بیان مسائل ملی و اجتماعی پرداخت.
کتاب «ایران در دوره‌ی ناصرالدین‌شاه» نوشته‌ی میسل روستم، یک سفرنامه‌ی جذاب و موشکافانه است که نویسنده‌ی آن یک سیاح روسی، در سال ۱۲۹۹ هجری قمری، یعنی در آخرین سال‌های حکومت ناصرالدین شاه، به ایران سفر کرده و درباره‌ی آنچه در سفر خود دیده و تجربه کرده است، یادداشت برداشته است. او در این کتاب، علاوه‌بر بیان احساس اولیه خود از حضور در ایران، به شناخت تحلیلی از روانشناسی‌اجتماعی ایران در دهه‌های پایانی دوره‌ی ناصری پرداخته است. او با نگاهی تیزبینانه و گاهی طنزآلود، به توصیف و تحلیل وضعیت راه‌ها، مناسبات اجتماعی، بانوان، تفریحات، دربار، ارتش، و مکان‌های دیدنی و موضوعات مختلف در ایران می‌پردازد.
این کتاب، یکی از منابع مهم و معتبر برای شناخت و درک دوره‌ی ناصرالدین‌شاه است که با زبانی روان و جذاب، خواننده را به دنیای گذشته‌ی ایران می‌برد. این کتاب، با ترجمه‌ی موسی عبداللهی، توسط انتشارات مروارید در سال ۱۴۰۰ به چاپ رسیده است.
کتاب ایران در دوره ناصرالدین شاه
مروارید