کتاب ابژه دراماتیک

کتاب «ابژهٔ دراماتیک»: بررسی وجوه فلسفهٔ پدیدارشناسی در ادبیات دراماتیک نوشتهٔ مهدیه مشایخی، اثری پژوهشی و تحلیلی است که در سال ۱۴۰۲ منتشر شده است. این کتاب در راستای پیوند فلسفه و ادبیات نمایشی، تلاش می‌کند ردپای مفاهیم پدیدارشناسی را در جهان دراماتیک دنبال کرده و نشان دهد که چگونه این دستگاه فلسفی می‌تواند دریچه‌ای تازه برای خوانش و تحلیل متون نمایشی بگشاید.
ساختار کتاب در چهار فصل تدوین شده که هرکدام به‌گونه‌ای مکمل یکدیگرند و گام‌به‌گام خواننده را از مفاهیم نظری به عرصهٔ تحلیل کاربردی هدایت می‌کنند. فصل نخست به تشریح مبانی پدیدارشناسی اختصاص دارد؛ جایی که اصول و مفاهیم کلیدی این فلسفه، همچون قصدیت، آگاهی، و تجربهٔ زیسته با زبانی روشن معرفی شده‌اند. فصل دوم این مباحث را به حیطهٔ ادبیات دراماتیک وارد می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه نگاه پدیدارشناسانه می‌تواند به لایه‌هایی از معنا در نمایشنامه‌ها دست یابد که در نگاه‌های متعارف گاه نادیده می‌مانند.
در فصل سوم، با تحلیل نمونه‌هایی از نمایشنامه‌های ایرانی و خارجی، مفاهیم نظری به‌صورت عملی به کار گرفته می‌شوند. این بخش، نقطهٔ قوت کتاب است؛ چراکه نشان می‌دهد چگونه فلسفه می‌تواند ابزاری کارآمد برای تحلیل متن باشد، نه صرفا بحثی انتزاعی. در نهایت، نویسنده در فصل چهارم به جمع‌بندی مباحث پرداخته و پیشنهادهایی برای ادامهٔ پژوهش در این حوزه ارائه داده است.
«ابژهٔ دراماتیک» را می‌توان نمونه‌ای موفق از یک رویکرد میان رشته‌ای دانست؛ تلاشی برای گفت‌وگو میان فلسفهٔ قاره‌ای و ادبیات نمایشی. دقت تحلیلی، استناد به منابع معتبر، و ساده‌سازی مفاهیم دشوار، از ویژگی‌های برجستهٔ این اثر است. این کتاب نه‌تنها برای دانشجویان فلسفه، ادبیات و هنرهای نمایشی سودمند است، بلکه برای نویسندگان، کارگردانان و علاقه‌مندان به تئاتر نیز دریچه‌ای تازه به تجربهٔ درام و معنای صحنه می‌گشاید. اگر به پیوند اندیشه و اجرا، به تجربهٔ زیسته دراماتیک و به لایه‌های نادیده‌ ی متن علاقه‌مندید، «ابژهٔ دراماتیک» پیشنهادی جدی و درخور تأمل برای شماست.