کتاب ماخونیک

کتاب «ماخونیک»، نخستین رمان محسن فاتحی، روایتی تلخ و شاعرانه از مردی است که خود را در گوری تنگ و تاریک دفن کرده و در آن تنهایی مطلق، به مرور خاطرات گذشته‌اش می‌پردازد؛ خاطراتی که چون آینه‌ای شکسته، تصویری از نسلی گم‌گشته و رنج‌کشیده را بازمی‌تاباند. نسلی که نه‌تنها در کشاکش بحران‌های هویتی و اجتماعی سرگردان است، بلکه گویی اراده‌ای برای مواجهه با خویشتن ندارد، و ترجیح می‌دهد در پناه انزوا، از درد آگاهی بگریزد.
رمان در فضایی نمادین و چندلایه جریان دارد، جایی میان اسطوره و واقعیت، تاریخ و تخیل. نام «ماخونیک»-که هم اشاره‌ای است به زنی در روایت و هم استعاره‌ای از جغرافیایی پریشان-هم‌زمان هم‌پوشانی دارد با حال‌و‌هوای جامعه‌ای که در دل فروپاشی‌های تاریخی و فرهنگی، راهی به بیرون نمی‌یابد. نثر غنی و پرارجاع فاتحی، که به‌وضوح از سنت‌های ادبیات کلاسیک فارسی تغذیه کرده، رمان را به متنی میان‌متنی و پربار بدل کرده است؛ اثری که با زبان سنگین و اندیشمندانه‌اش، خواننده را نه فقط به پی‌گیری روایت، بلکه به تأمل عمیق دعوت می‌کند.
«ماخونیک» را می‌توان سفری درونی دانست؛ کندوکاوی در روان انسانی که شکست‌ها و پرسش‌هایش با تاریخ معاصر ایران گره خورده‌اند. این رمان، نه‌فقط حکایت یک مرد در گور، بلکه نوشتاری است از گور جمعی ذهن‌ها، از عصری که در آن، صدای فریادها زیر خاک اندیشه دفن شده و روایت، تنها روزنه‌ی تنفس است.