جمال امید، سینماگر ایرانی و یکی از شناختهشدهترین تاریخنگاران سینمای این کشور است. در دهۀ ۱۳۶۰، زمانی که فرهنگ فیلمهای سینمای ایران و بعد سه فصل تاریخ سینمای ایران در سه کتاب «پیدایش و بهرهبرداری»، «آوانس اوگانیانس: زندگی و سینما»، «عبدالحسین سپنتا: زندگی و سینما» منتشر شد، آنچه ذهن او را درگیر کرد، جزئیات، نکتهها، حاشیهها، خاطرهها و پشتصحنههای شنیدنی از فیلمهایی بود که نه جایی در فرهنگ داشتند و نه امکان پرداختنشان در تاریخ سینما وجود داشت. آرامآرام این ایده در ذهن وی شکل گرفت که آنها را در مجموعهای با عنوان «هزار فیلم، هزار نکته» ارائه کند. اما درگیریهای حرفهای و فراوان او در «فیلمخانۀ ملی ایران»، «جشنوارۀ فیلم فجر»، «جشنوارۀ فیلمهای کودکان و نوجوانان اصفهان» و «موزۀ سینما» و همچنین پرداختن به اولویتهای بیشتر در جهت انتشار جلدهای بعدی «تاریخ سینمای ایران»، هربار انجام این امر جذاب را که طرفدارانی نیز داشت، به تعویق انداخت. اما با شروع دهه ۱۳۹۰ وی عزم خود را جزم کرده و بهصورت جدی پیگیر آن شد. در آن دوران، ایدۀ اولیۀ سه دههی پیش، دستخوش تحولات و تغییراتی شده و هزار فیلم در سال ۱۳۶۰ جایش را به بیش از ۲۵۰۰ فیلم در سال ۱۳۹۰ داده بود. اما با وجود تمامی سختیهای این مسیر و دشواریهای این عمل، وی توانست موارد و مباحث مورد توجه خود را کتابی به نام «دایره مینا» جمعآوری کرده و به چاپ برساند؛ کتابی با نکتهها، حاشیهها، خاطرهها، دانستنیها، پشتصحنهها و... . این هزارتوی شنیدنی تاریخ سینمای ایران که یقینا خوانندهاش را درگیر نوستالژیهایش از فیلمها، سینماگران و هنرمندان طی بیش از هشت دههی فیلمسازی خواهد کرد و دریغ، هیجان، شادی، دلتنگی، تأسف، افتخار، غم، شکست و غرور و… از احوالات سینمای ایران را با این مرور، تجربه خواهد کرد. بهسبب این عوامل، و همچنین نثر شیوا و انسجام درونی متن این اثر، مطالعه آن بسیار لذتبخش بوده و میتواند تجربهای سودمند و لذتبخش را برای خوانندگان خود رقم خواهد زد.
کتاب دایره مینا
