کتاب باکونین: پنج جستار
نویسنده:
میخائیل باکونین
5
از
1
رأی
ناموجود
17000
معرفی کتاب باکونین: پنج جستار
«باکونین: پنج جستار» اثر میخائیل باکونین، با ویرایش رالف میلیبند، مجموعه‌ای از نوشته‌ها و نامه‌های سیاسی، فلسفی و اجتماعی این متفکر قرن نوزدهم است. این نوشته‌ها از میان آثار مختلف باکونین انتخاب شده‌اند تا نگاه دقیقی به مواضع نظری او درباره‌ی دولت، دین، آزادی، انقلاب و ساختار اجتماعی فراهم کنند. باکونین یکی از چهره‌های شاخص جریان آنارشیسم بود و این مجموعه تلاش دارد خلاصه‌ای از مهم‌ترین خطوط فکری او را به خواننده نشان دهد.
بخش زیادی از مطالب کتاب به نقد مستقیم نهاد دولت اختصاص دارد. باکونین دولت را مانعی اساسی در برابر آزادی انسان می‌دانست و معتقد بود که هیچ شکلی از حکومت نمی‌تواند از ذات سرکوب‌گر خود رها شود. او همچنین با تمرکز قدرت، به‌ویژه در قالب مارکسیسم دولتی، مخالفت می‌کرد و بر این باور بود که هرگونه مداخله از بالا، آزادی و خودمختاری فرد را از بین می‌برد.
با نگاهی به نوشته‌های او در این مجموعه، می‌توان دید که آنارشیسم از نظر باکونین مفهومی است بر پایه‌ی خودگردانی جمعی، ساختارهای غیرسلسله‌مراتبی، و تصمیم‌گیری مشارکتی. او تأکید داشت که آزادی فرد تنها زمانی معنا دارد که با برابری اقتصادی و اجتماعی همراه باشد. در این دیدگاه، نقش نهادهایی مانند کلیسا و دولت عمدتا به‌عنوان ابزار سلطه و بازتولید نابرابری شناخته می‌شود.
در کنار مقالات و قطعه‌های نظری، این مجموعه شامل نامه‌هایی است که جنبه‌های شخصی‌تر و عملی‌تر اندیشه‌های باکونین را نشان می‌دهند. موضوعاتی مثل سازمان‌دهی انقلابی، استراتژی‌های مبارزه، و اختلافات فکری او با چهره‌هایی مانند مارکس نیز در این نوشته‌ها مطرح‌اند. کتاب بیشتر به‌گونه‌ای تدوین شده که خواننده بتواند از خلال نوشته‌های پراکنده، تصویری منسجم از نوع آنارشیسمی که باکونین به آن باور داشت به‌دست آورد.
بخش زیادی از مطالب کتاب به نقد مستقیم نهاد دولت اختصاص دارد. باکونین دولت را مانعی اساسی در برابر آزادی انسان می‌دانست و معتقد بود که هیچ شکلی از حکومت نمی‌تواند از ذات سرکوب‌گر خود رها شود. او همچنین با تمرکز قدرت، به‌ویژه در قالب مارکسیسم دولتی، مخالفت می‌کرد و بر این باور بود که هرگونه مداخله از بالا، آزادی و خودمختاری فرد را از بین می‌برد.
با نگاهی به نوشته‌های او در این مجموعه، می‌توان دید که آنارشیسم از نظر باکونین مفهومی است بر پایه‌ی خودگردانی جمعی، ساختارهای غیرسلسله‌مراتبی، و تصمیم‌گیری مشارکتی. او تأکید داشت که آزادی فرد تنها زمانی معنا دارد که با برابری اقتصادی و اجتماعی همراه باشد. در این دیدگاه، نقش نهادهایی مانند کلیسا و دولت عمدتا به‌عنوان ابزار سلطه و بازتولید نابرابری شناخته می‌شود.
در کنار مقالات و قطعه‌های نظری، این مجموعه شامل نامه‌هایی است که جنبه‌های شخصی‌تر و عملی‌تر اندیشه‌های باکونین را نشان می‌دهند. موضوعاتی مثل سازمان‌دهی انقلابی، استراتژی‌های مبارزه، و اختلافات فکری او با چهره‌هایی مانند مارکس نیز در این نوشته‌ها مطرح‌اند. کتاب بیشتر به‌گونه‌ای تدوین شده که خواننده بتواند از خلال نوشته‌های پراکنده، تصویری منسجم از نوع آنارشیسمی که باکونین به آن باور داشت به‌دست آورد.
درباره میخائیل باکونین
میخائیل باکونین (Mikhail Bakunin)؛ (زاده ۱۸۱۴– درگذشته ۱۸۷۶) آنارشیست انقلابی روس و از بنیان‌گذاران آنارشیسم جمعی بود. او یکی از بانفوذترین چهره‌های آنارشیسم و یکی از بنیان‌گذاران سنت آنارشیسم اجتماعی به‌شمار می‌رود. اعتبار وی به عنوان کنشگر، وی را در قامت یک نظریه‌پرداز برجسته معرفی کرد و نفوذ قابل توجهی در میان رادیکال‌ها در سراسر روسیه و اروپا به دست آورد. میخائیل باکونین در امپراتوری روسیه در یک خانواده اشرافی روسیه متولد شد و جوانی‌اش را به عنوان یک افسر تازه‌کار در ارتش گذراند، اما در سال ۱۸۳۵ میلادی از ارتش کناره گرفت و به مسکو رفت تا در رشته فلسفه تدریس کند. در دههٔ ۱۸۳۰، باکونین از هگلی‌های جوان بود. وی در سال ۱۸۴۲ روسیه را ترک کرد و سفرهای دنباله‌داری را آغاز کرد. او در ۱۸۴۸ در انقلاب آلمان (قیام درسدن) شرکت جست. در ۱۸۴۹، دستگیر و به دولت روسیه تحویل داده و به حبس ابد محکوم شد. وی پس از مرگ تزار نیکلاس اول، به سیبری (۱۸۵۷) تبعید شد. در ۱۸۶۱، او از تبعید گریخت و به لندن رفت.
باکونین در لندن به مجمع صلح و آزادی پیوست. در کنگرهٔ برن این مجمع (۱۸۶۸)، او و هواداران‌اش که در اقلیت بودند از این سازمان جدا شدند و اتحاد بین‌المللی سوسیال دموکراسی (International Alliance of Socialist Democracy) را تشکیل دادند. این سازمان و بین‌الملل اول در ۱۸۶۹ به هم پیوستند. در این‌جا بود که اختلافات باکونین با مارکس بروز کردند.
او به تشکیل دسته‌جات مقاومت علیه سیستم اعتقاد داشت. روش وی در تبلیغ، مسافرت‌های دائمی به نقاط مختلف اروپا بود. او به آنارکومی (آنارشیسم-کمونیسم) اعتقاد داشت که برداشتی جزمی از اعتقادات ویلیام گادوین بود و در آن جامعه به دسته‌جات همکار تقسیم‌بندی می‌شود و از تعاون و همکاری بین گروهی نیازهای خود را برآورده می‌کند.
آثار وی عمدتاً به تشریح جامعه مورد نظر وی و مقایسه و در عین حال بیان برتری ماتریالیسم بر ایده‌آلیسم بنیان یافته‌است. از کتاب‌های او می‌توان به «خدا و دولت» (۱۸۷۱) و «مارکسیسم، آزادی و دولت» (۱۸۷۰–۱۸۷۲) اشاره کرد. با اینکه به‌واسطهٔ عباراتی که از وی نقل می‌شود او را از جمله فلاسفه خداناباور می‌دانند، اما احتمالاً به نوعی از مذهب عرفانی اعتقاد داشته‌است.
باکونین در لندن به مجمع صلح و آزادی پیوست. در کنگرهٔ برن این مجمع (۱۸۶۸)، او و هواداران‌اش که در اقلیت بودند از این سازمان جدا شدند و اتحاد بین‌المللی سوسیال دموکراسی (International Alliance of Socialist Democracy) را تشکیل دادند. این سازمان و بین‌الملل اول در ۱۸۶۹ به هم پیوستند. در این‌جا بود که اختلافات باکونین با مارکس بروز کردند.
او به تشکیل دسته‌جات مقاومت علیه سیستم اعتقاد داشت. روش وی در تبلیغ، مسافرت‌های دائمی به نقاط مختلف اروپا بود. او به آنارکومی (آنارشیسم-کمونیسم) اعتقاد داشت که برداشتی جزمی از اعتقادات ویلیام گادوین بود و در آن جامعه به دسته‌جات همکار تقسیم‌بندی می‌شود و از تعاون و همکاری بین گروهی نیازهای خود را برآورده می‌کند.
آثار وی عمدتاً به تشریح جامعه مورد نظر وی و مقایسه و در عین حال بیان برتری ماتریالیسم بر ایده‌آلیسم بنیان یافته‌است. از کتاب‌های او می‌توان به «خدا و دولت» (۱۸۷۱) و «مارکسیسم، آزادی و دولت» (۱۸۷۰–۱۸۷۲) اشاره کرد. با اینکه به‌واسطهٔ عباراتی که از وی نقل می‌شود او را از جمله فلاسفه خداناباور می‌دانند، اما احتمالاً به نوعی از مذهب عرفانی اعتقاد داشته‌است.
ویژگی های کتاب باکونین: پنج جستار
- (باکونین: پنج جستار)
دسته بندی های کتاب باکونین: پنج جستار
کتاب‌های مرتبط با کتاب باکونین: پنج جستار
اولین نفری باشید که نظر خود را درباره "کتاب باکونین: پنج جستار" ثبت می‌کند