غلام حسین ساعدی در 24 دی ماه 1314 در تبریز به قول خودش ((به روی خشت))افتاد. بچه دوم پدر و مادرش بود. بچه اولی که دختر بود در یازده ماهگی مرده بود. و از همان روزی که دست در دست پدر، راه قبرستان را شناخت ،همیشه سر خاک خواهر می رفت که قبر کوچکی داشت، پوشیده با آجرهای ظریف و مرتب. «من در خیال همیشه او را در داخل گور، توی گهواره ای در حال تاب خوردن می دیدم، هر چند که نه من، نه برادرم که بعد از من آمد و نه خواهرم که آخرین بچه خانواده بود گهواره نداشتیم. گهواره ما پاهای مادر یا مادر بزرگ بود.»
کتاب همسایه هدایت
بوتیمار
قهرمان شیری
