کتاب دانشنامه سیاسی

Daneshname - siyasi
کد کتاب : 20247
شابک : 97-89646026223
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 351
سال انتشار شمسی : 1402
سال انتشار میلادی : 1987
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 34
زودترین زمان ارسال : 11 اردیبهشت

معرفی کتاب دانشنامه سیاسی اثر داریوش آشوری

"دانشنامه سیاسی" به قلم "داریوش آشوری"، یک "فرهنگ اصطلاحات و مکتبهای سیاسی" است که توسط یکی از کاردان ترین و فرهیخته ترین پژوهشگران معاصر گردآوری شده است. نحوه ی نگارش مطلب در "دانشنامه سیاسی" به نحوی است که علاوه بر کارهای پژوهشی و تحقیقاتی، می توان آن را به عنوان یک اثر مستقل نیز مطالعه کرد و اطلاعات بی نظیری را پیرامون اصطلاحات و ماهیت مکتب های سیاسی کسب کرد.
این کتاب که سابقا با عنوان "فرهنگ سیاسی" به انتشار رسیده بود، مورد بازبینی جدی "داریوش آشوری" قرار گرفت و اطلاعات قدیمی آن ضمن حذف یا کوتاه سازی، با جدیدترین مطالب موجود پیرامون مکاتب سیاسی، جایگزین گشت. "داریوش آشوری" همچنین عنوان بندی ساده تری را برای فرهنگ پیش رو در نظر گرفت تا با رجوع به آن، دسترسی به مقاله ی مدنظر در ردیف الفبایی آن سهل تر گردد. جهت ارجاع به عنوان های چند کلمه ای، کل ترکیب داخل پرانتز قرار گرفته تا خواننده بتواند با رجوع به حرف اول از کلمه ی اول همان ترکیب، مقاله ی موردنظرش را پیدا کند. در پایان اثر، معادل های انگلیسی به فارسی اصطلاحات نیز قرار گرفته تا خوانندگان در صورت تمایل به یافتن معادل فارسی از نام انگلیسی یک اصطلاح، کار راحت تری در پیش داشته باشند.
ترجمه ی "داریوش آشوری" بسیار دقیق است و تعاریف به بهترین شکل ارائه شده اند. وی در تالیف "دانشنامه سیاسی"، مطالب را کاملا بی طرفانه و از نظرگاه علمی و پژوهشی به نگارش درآورده که وجودش در فضای فعلی روشنفکری کشور، که بسیاری از اصطلاحات در آن دستخوش سوءبرداشت هستند، بسیار غنیمت شمرده می شود.

کتاب دانشنامه سیاسی

داریوش آشوری
داریوش آشوری (زاده ۱۱ مرداد ۱۳۱۷ تهران) نویسنده، اندیشمند، زبان شناس و مترجم ایرانی است. کار او در علوم سیاسی، جامعه شناسی، سخن سنجی، فلسفه و زبان شناسی است.شوری دانش آموختهٔ دبیرستان های البرز و دارالفنون است. در دوران نوجوانی با مطالعهٔ نشریات حزب توده به آن مکتب گرایش پیدا کرد، و پس از ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ مدتی عضو سازمان جوانان حزب توده بود. پس از چندی در سال ۱۳۳۶ به حزب زحمتکشان ملت ایران (نیروی سوم) پیوست. آشوری در سال ۱۳۳۷ از دارالفنون دانش آموخته و وارد دانشکدهٔ حقوق و علوم سیاسی و اقتصادی د...
قسمت هایی از کتاب دانشنامه سیاسی (لذت متن)
اپوزیسیون ، ( از زبان فرانسه ، به معنای « مخالفت » یا « مخالفان ») در معنای وسیع کلمه عبارتست از کوشش اتحادیه ها ، حزبها ، گروهها ، دسته ها و افراد برای دستیابی به هدفهایی در جهت مخالف هدفهای دارندگان قدرت سیاسی ، اقتصادی و اجتماعی ؛ خواه با استفاده از شیوه های پارلمانی خواه با شیوه های دیگر . در معنای محدود ، اپوزیسیون، نامی ست برای گروهی که در نظامهای حکومت پارلمانی به موجب قانون اساسی موجودیت آن به رسمیت شناخته شده و در پارلمان گروهی را تشکیل می دهد که به حکومت ( یا دولت پیوسته نیست و از آن حمایت نمی کند ، ولی با آن خودرا به یک قانون اساسی وفادار می داند . اپوزیسیون پارلمانی با شرکت در گفت و گوهای مجلس و با شور قانونی ، مطابق شرایطی که قانون اساسی معین کرده است ، در کار حکومت نظارت مستقیم دارد و افکار عمومی را در جریان می گذارد . مهمترین وظیفه ی اپوزیسیون آنست که به انتخاب کنندگان امکانات انتخاب دیگری را نشان دهد و از این راه امکان انتخابات در ستتر را فراهم کند . اپوزیسیون مظهر حکومت احتمالی آینده است . اینگونه اپوزیسیون جزء مکمل نظامهای پارلمانی در کشورهای سنتی لیبرال ، مانند انگلستان ، فرانسه و سوئد است که معمولا دو حزب اصلی در آنها وجود دارد که به نوبت نقش حاکم و اپوزیسیون را به عهده می گیرند . در نظامهای یک حزبی اپوزوسیون به صورت رسمی و قانونی وجود ندارد.