کتاب قصه نویسی

Storytelling
کد کتاب : 2586
شابک : 9789643519629
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 680
سال انتشار شمسی : 1402
سال انتشار میلادی : 1959
نوع جلد : زرکوب
سری چاپ : 6
زودترین زمان ارسال : 16 مهر

معرفی کتاب قصه نویسی اثر رضا براهنی

"قصه نویسی" از مدرن ترین آثار آموزش داستان نویسی به زبان فارسی محسوب می شود که دکتر "رضا براهنی" نویسنده و شاعر بزرگ معاصر، آن را به رشته ی تحریر درآورده است. با وجود این که از عمر کتاب "قصه نویسی" چیزی بیش از نیم قرن می گذرد، اما همچنان اثری خلاقانه و نوگرا به حساب می آید و بارها جهت تجدید چاپ، مورد ویرایش و بازبینی قرار گرفته است.
"رضا براهنی" در بخش اول کتاب "قصه نویسی"، به ضرورت نقد درباره ی قصه می پردازد و ویژگی های قصه نویس حرفه ای را با قصه نویس غیرحرفه ای مقایسه می کند. در ادامه با اشاره به علت های تاریخی پدیدار شدن قصه، اجزای آن را مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهد و سپس به مقایسه ی قصه نویس و روزنامه نگار و قصه ی فرمایشی و اخلاق حزبی می پردازد و تعهد و مسئولیت های قصه نویس را در عصر شب بیان می کند. در بخشی از کتاب که ساختمان قصه نام دارد، عوامل مختلفی نظیر تجربه، جدال، حادثه، نقش راوی، شخصیت، طرح و توطئه، زمینه، محیط یا فضا، لحن، سبک و الگو مورد بررسی قرار می گیرد و در ادامه ی کتاب با پدیده ی قصه ی روانی، و تفاوت های دید کلاسیک، رمانتیک و مدرن مواجه هستیم. بدیهی است که نویسنده در این کتاب به "قصه نویسی" در ایران نیز پرداخته و آثار "صادق چوبک"، "صادق هدایت"، "جلال آل احمد"، "ابراهیم گلستان"، "علی اکبر دهخدا" و "محمدعلی جمال زاده" را از نظرگاه های مختلف مورد نقد قرار می دهد که در این بین به صورت گسترده تر و ریزبینانه تری، آثار "صادق چوبک" را زیر ذره بین برده است.

کتاب قصه نویسی

رضا براهنی
رضا براهنی در سال ۱۳۱۴، در تبریز به دنیا آمد. در ۲۲ سالگی از دانشگاه تبریز لیسانس زبان و ادبیات انگلیسی گرفت سپس به ترکیه رفت و پس از دریافت درجه دکتری در رشته ی خود به ایران بازگشت و در دانشگاه به تدریس مشغول شد. رضا براهنی هم چنین چند دوره کارگاه نقد، شعر و قصه نویسی برگزار کرد که باعث شکل گیری یک جریان ادبی در دهه ی هفتاد شمسی شدند. در سال ۱۳۵۱ خورشیدی به آمریکا رفت و شروع به تدریس کرد. در سال ۱۳۵۳ خورشیدی، بار دیگر به آمریکا رفت در سال ۱۳۵۶ جایزه ی بهترین روزنامه نگار حقوق انسانی را گرفت.
قسمت هایی از کتاب قصه نویسی (لذت متن)
ما ایرانی ها عادت داریم خود یا دیگران را بر اساس صغرا کبراهای غلطی که می چینیم طبقه بندی بکنیم و پس از طبقه بندی افراد و اشخاص و ملت ها و حالات آنها و به اصطلاح فرنگیان «آنکادره» کردن انسان در چارچوب های خیالی خود، می کوشیم همان طبقه بندی را از ازل تا ابد حفظ کنیم و هرگز، به هیچ قیمتی، حاضر نمی شویم که در اعتقادها و داوری هامان کوچک ترین تغییری را قبول بکنیم. بدین ترتیب بر اساس خیال های واهی و پوسیده خود، اغلب اتفاق می افتد که بنیاد تحجر را بگذاریم، در تحجر زندگی کنیم و موقعی که آخرین نفسمان را می کشیم و دستی پلک های سرد شده ما را بر روی چشم هایمان می کشد و چانه مان را می اندازد، هنوز در قالب آن آخرین حباب های هوایی که از خود در جهان هستی پراکنده ایم به تحجر می اندیشیم و در گسترش تحجر نقش بزرگ تاریخی خود را بازی می کنیم. اگر مثلا در گذشته ما سننی داشته باشیم و ادبیات درخشانی و بدان ها بالیده باشیم، به دلیل آنکه می ارزید بدان ها ببالیم؛ امروز هم که دری به تخته خورده است و این همه تغییر اجتماعی، تاریخی و ادبی در جهان پیدا شده است، ما هنوز می نشینیم و به گذشته می بالیم. به دلیل اینکه ما با بالیدن به گذشته شروع کرده ایم و در همان بالیدن به گذشته متحجر شده ایم؛ و اینک هر روز در هر گوشه این ملک تاریخ تکرار می شود و ما تحجر بالیدن را در همه جای این ملک تکرار می کنیم...