کتاب نظریه اتصال دولت صفویه با دولت صاحب الزمان (عج)

Theory of connecting the Safavid state with the state of Sahib al-Zaman
(به ضمیمه رساله شرح حدیث دولتنا فی آخرالزمان)
کد کتاب : 31075
شابک : 978-9642244133
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 80
سال انتشار شمسی : 1399
سال انتشار میلادی : 2012
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 2
زودترین زمان ارسال : 23 مهر

معرفی کتاب نظریه اتصال دولت صفویه با دولت صاحب الزمان (عج) اثر رسول جعفریان

"نظریه اتصال دولت صفویه با دولت صاحب الزمان (عج)" اثری است از حجت‌الاسلام والمسلمین "رسول جعفریان" که "به ضمیمه رساله شرح حدیث دولتنا فی آخرالزمان" به خوانندگان ارائه شده است. "نظریه اتصال دولت صفویه با دولت صاحب الزمان (عج)" در طول دوره صفویه که دویست و سی سال به طول انجامید، با استدلال‌های گوناگون ارائه شده است. نویسنده این استدلال‌ها را تقریبا به ترتیب زمانی شرح می‌دهد.
حجت‌الاسلام والمسلمین "رسول جعفریان" معتقد است که موارد ذکر شده چندان نیازمند نقد نیست چرا که تاریخ، خود خط بطلانی بر صحت آنها کشیده است. اما وی "نظریه اتصال دولت صفویه با دولت صاحب الزمان (عج)" را به این جهت مرور کرده تا برخی که بدون آگاهی، یا از سر ساده‌لوحی، چنین اظهارنظرهایی می‎کنند، با یک منبع پژوهش شده و متقن، جواب سوالات خود را بگیرند. باری نویسنده قصد دخالت نظر شخصی خود را در این پژوهش ندارد و تنها با زبان علم و تحقیق، شباهت‌ها و تفاوت‌ها را مرور می‌کند.
تنها موردی که حجت‌الاسلام والمسلمین "رسول جعفریان" بر آن تاکید کرده، این است که گفتمان در این حوزه‌های دینی و مذهبی به شدت مبتذل شده و رهبران دینی عملا کنترل مطالبی را که در این باره منتشر می‌شود، از دست داده‌اند. در صورتی که مواردی به این شکل، به ویژه علائم ظهور، که اکثریت آنها با اشاره به یک رویداد خاص از معترضان در گوشه و کنار کشور ساخته شده است، باید با منطق تحقیقی درست ارزیابی شود. بنابراین پایبندی بر رویکرد پژوهشی، تاکید اصلی نویسنده‌ی این کتاب بوده و "نظریه اتصال دولت صفویه با دولت صاحب الزمان (عج)" که "به ضمیمه رساله شرح حدیث دولتنا فی آخرالزمان" به چاپ رسیده، اثری معتبر و پژوهش‎محور به حساب می‌آید.

کتاب نظریه اتصال دولت صفویه با دولت صاحب الزمان (عج)

رسول جعفریان
رسول جعفریان، روحانی و پژوهشگر تاریخ ایرانی است، وی اکنون استاد گروه تاریخ دانشگاه تهران، رئیس کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایرانو رئیس کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران می باشد.
قسمت هایی از کتاب نظریه اتصال دولت صفویه با دولت صاحب الزمان (عج) (لذت متن)
مهدویت یکی از باورهای رسمی مسلمانان است که هر چند، هر کدام در چگونگی آن با یکدیگر اختلاف نظر دارند، اما در اصل آن متفق هستند. این باوری است که ریشه در ادیان الهی دارد و امیدی است که نور ایمان و اعتماد را در قلوب مومنان استوار می سازد. مهدویت راه فراروی بشر را تعریف کرده و ارزشهای مثبت را به او می شناساند و ایده آل قابل تحقق را به وی وعده می دهد. کلیت آن با این آیت قرآنی تعریف می شود که «بقیة الله خیر لکم ان کنتم مومنین»، چنان که با آیت دیگر قرآنی «ان الارض یرثها عبادی الصالحون» اساس آن استوار می گردد. در کنار آن اصل، استفاده از باور مهدویت برای توجیه مشروعیت حکومت ها، از روشهای بسیار باسابقه در تاریخ ادبیات دینی است. در دنیای اسلام، این که عباسیان القابی چون سفاح و منصور و مهدی و هادی و رشید و مأمون را انتخاب کردند، بر اساس آن بود که این القاب به عنوان القابی برای مهدی موعود بکار رفته بود و آنان قصد سوء استفاده از آن را داشتند. در برابر، نگاهی به مقاتل الطالبیین و منابع مشابه، نشان می دهد که در جریان قیام های علوی نیز فراوان از این امر استفاده شد. در میان شیعیان امامی نیز این ماجرا رسوخ یافت، چنان که مروری بر فرق الشیعه نوبختی و المقالات و الفرق اشعری می تواند ما را با گستره وسیع استفاده از این مسأله برای جذب مردم آشنا کند، این که چگونه کسانی با طرح ادعای مهدویت در باره برخی از امامان، تلاش کردند مسیر تشیع امامی را تغییر دهند.