ابوعبدالله محمد بن محمد بن نعمان اکبری البغدادی، معروف به شیخ مفید و ابن المعلم ، متکلم برجسته شیعه دوازده امامی بود. پدرش معلم بود، از این رو ابن المعلم نامیده شد. لقب «المفید» را یا توسط محمد المهدی، امام دوازدهم شیعیان، و یا توسط الرمانی، از علمای اهل سنت، پس از گفتگو با او به او داده است
او رومانی تدریس می کرد و شریف المرتضی و شیخ طوسی از شاگردان او بودند. از 200 اثر او تنها 10 اثر باقی مانده است که از جمله آنها می توان به امالی، الارشاد، المقنیه و تصحیح الاعتقادات اشاره کرد.
المفید که عموما به عنوان رهبر شیعیان، به عنوان مشهورترین عالم دوره آل بویه و فقیهی برجسته شناخته می شود، که عمدتا به دلیل مشارکت در رشته کلام به گفته ابن الندیم که مفید را شخصا می‌شناخت، وی رئیس شیعه متکلمون در علم کلام بود و توحیدی که شخصا با مفید نیز آشنا بود، او را «فصیح و کاردان» توصیف کرد.
کتاب شیخ مفید
نامک