کتاب بلوچستان در دانشنامه ایرانیکا

Balouchestan
مقالاتی درباره تاریخ، فرهنگ و هنر مردمان بلوچ
کد کتاب : 40980
شابک : 978-6229620540
قطع : رقعی
تعداد صفحه : 339
سال انتشار شمسی : 1398
سال انتشار میلادی : 2020
نوع جلد : شومیز
سری چاپ : 2
زودترین زمان ارسال : 11 اردیبهشت

معرفی کتاب بلوچستان در دانشنامه ایرانیکا اثر مجموعه ی نویسندگان

"بلوچستان در دانشنامه ایرانیکا" اثری ارزشمند است که شامل "مقالاتی درباره تاریخ، فرهنگ و هنر مردمان بلوچ" می‌باشد.
"بلوچستان در دانشنامه ایرانیکا" عموما به این شکل تعریف شده که بلوچها و همسایگانشان بر مساحتی بالغ بر نیم میلیون کیلومتر مربع در جنوب شرقی فلات ایران، جنوب بیابانهای مرکزی و رودخانه هیرمند و در دشتهای خشک ساحلی بین فلات ایران ساکن هستند. مشخص نیست که نام بلوچستان از چه زمانی مورد استفاده عمومی قرار گرفت و ممکن است به زمانی که نصیرخان اول کلات در طول سلطنت طولانی خود به عنوان اولین فرمانروای بومی که یک کنترل خودمختارانه را بر بخش بزرگی از منطقه برقرار کرد، بازگردد.
بلوچ‌ها از نظر ارزش‌های فرهنگی عمومی و جهان‌بینی، چه در دوران اخیر، چه از لحاظ تاریخی و چه از نظر قوم‌نگاری به جمعیت‌های قبیله‌ای مسلمان همسایه شباهت دارند. آنچه به طور مشخص بلوچ را در کنار زبان بلوچی، برجسته ساخته، ساختار روابط اجتماعی و سیاسی آنهاست. اما این ساختار به احتمال زیاد محصول تجربه اخیر کثرت‌گرایانه آنها در بلوچستان است تا میراث تاریخ قبلی آنها که هنوز با ادغام آنها در ساختارهای دولتی مدرن تغییر قابل توجهی نکرده است. هویت بلوچ در بلوچستان ارتباط تنگاتنگی با استفاده از زبان بلوچی در روابط بین قبیله‎ای داشته است. زبان بلوچی مدرن شجره‎نامه ای روشن با تعدادی ویژگی دستوری و واژگانی از نوع شمال‌غربی ایرانی دارد. اما قومیت بلوچ امروز را نمی‌توان به روشنی زبانش تعریف کرد.
بلوچستان از تنوع بی‌نظیر فرهنگی و زبانی برخوردار است که اگرچه ادبیات موجودش، بسیار بزرگتر از سایر مناطق قبیله‌ای قابل مقایسه در ایران است، ناهمگونی و تنوع، برای بلوچستان و قوم بلوچ، مشکلات سیستماتیکی را ایجاد کرده است. "بلوچستان در دانشنامه ایرانیکا" که حاوی "مقالاتی درباره تاریخ، فرهنگ و هنر مردمان بلوچ"، برخی از مهمترین نکاتی را که باید درباره‌ی بلوچستان بدانید، پوشش داده است.

کتاب بلوچستان در دانشنامه ایرانیکا

قسمت هایی از کتاب بلوچستان در دانشنامه ایرانیکا (لذت متن)
تا دوره چهارم که دوره مدرن است، سراسر ادبیات بلوچی به صورت شفاهی عمدتا شاعرانه بوده و [اشعار و روایات منظوم] فقط در حافظه آوازخوانان حرفه ای (دومبکی ها، لوری ها یا لانگوها) ذخیره می شده است. اما از دهه 1850 به بعد، گاهی [برخی از اشعار] به وسیله گردآورندگان، که عمدتا بریتانیایی بوده اند، در هند به صورت مکتوب ثبت و حفظ شده اند. از میان آن ها تاکنون منسل لونگورت دیمز (1922 - 1850)، که کارمند دولتی هند بود و آثارش در دهه 1890 نسبت به پیشینیان برتری داشته، مهم ترین به شمار می رود. ازجمله گردآورندگان دیگر، بلوچ ها بودند که در قرن بیستم گردآوری [متون گذشته] را دنبال کردند. [اما از لحاظ] تولید جدی ادبی در نثر، قبل از قرن بیستم تلاشی صورت نگرفته بود. به نظر می رسد اشعار ثبت و گردآوری شده مربوط به دوره کلاسیک، کلا از تصنیف تشکیل شده اند، درحالی که از دوران پساکلاسیک به بعد، برخی از تغزلات یا به طور عمده غزل یا انواع مشابه آن، در ظاهر مشخص هستند. قدیمی ترین تصنیف های کلاسیک با نام و عنوان دپتر شاعری آمده اند. تصنیف های ثبت شده به دلیل نام های شخصی، طایفه ای و مکان هایی که در آن ها ذکر شده، ممکن است مربوط به قرن شانزدهم میلادی باشند.