کتاب «تاریخ گسترش اسلام» اثر اولیه مهمی از خاورشناس بریتانیایی و مورخ هنر اسلامی سر توماس واکر آرنولد (1864-1930) است. آرنولد در دوونپورت، انگلستان متولد شد و از کالج Magdalene، کمبریج فارغ التحصیل شد. در سال 1888 به هند بریتانیا نقل مکان کرد و در آنجا به تدریس فلسفه در کالج آنگلو شرقی محمدی (دانشگاه مسلمانان علیگره کنونی) پرداخت. در آنجا بود که او شروع به ایجاد پیوندهای محکم با اصلاح طلبان مسلمان هندی مانند سر سید احمد خان و شبلی نعمانی کرد. آرنولد سابقه طولانی در تدریس داشت که او را به کالج دولتی لاهور برد و سپس به انگلستان بازگشت و در آنجا استاد مطالعات عربی و اسلامی در دانشگاه لندن شد. این کتاب در 13 فصل، گسترش دین اسلام را از عربستان به سمت غرب به اروپای مسیحی و از شرق به ایران، آسیای مرکزی، هند و فراتر از آن نشان می دهد. گسترش بعدی مسلمانان به آفریقا، بالکان و مجمع الجزایر مالایی نیز پوشش داده شده است. به طور کلی، این کتاب توضیح ظریفی برای گسترش اسلام در سرزمین‌های مسیحی پیشین ارائه می‌کند، و از بحث رایج در مورد آزار و اذیت مسلمانان علیه مسیحیان دور می‌شود و عواملی مانند اقتصاد، مدارا، سیاست و تجارت را در نظر می‌گیرد.
کتاب تاریخ گسترش اسلام
دانشگاه تهران
توماس آرنولد
