یکی از به‌مهم‌ترین رخدادهای داستانی ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی، توسط نویسندگانی به دست و قلم رخ داده که افکار، اندیشه‌ها و نگرش‌های اجتماعی را با خود به این آثار می‌آورند. این نویسندگان حتی در زمانی که درباره گذشته و خاطرات تاریک یا روشن خود مینویسند، باز هم از دیدگاهی اجتماعی تغذیه می‌کنند و مخاطب را به فهم مفهومی عمیق‌تر در داستان هدایت می‌کنند. در میان این نویسندگان، رمان "کتاب بی‌نام اعترافات" از جمله آثار برجسته یک نویسنده است که در آن تلاش می‌کند دغدغه‌های پس‌داستانی خود را به تصویر کشد.
این رمان نمونه‌ای از آزمون طبع نویسنده در خلق یک سبک داستانی منحصر به فرد است. از طریق دیالوگ‌های صریح و کوتاه، به همراه استفاده از عبارات و جملات زبان آذری، او می‌کوشد لحنی تازه و متفاوت برای داستان‌نویسی ایجاد کند که از یک سو شیرین و از سوی دیگر تأثیرگذار و جذاب باشد.
داستان از زمانی شروع می‌شود که پدر بر اثر فوت، خودنویس خود و دست نوشته ای باقی می گذارد، کع طبق وصیت پسر باید به بازنگری و بازنویسی آن بپردازد. داستان اصلی رمان درگیری‌ها و ماجراهای جوانی است که با وجود محدودیت‌ها و ممنوعیت‌های دولت در آن دوران، به همراه عمو و چند نفر دیگر، در یک فضای شبیه‌خوانی درگیر می‌شوند.
کتاب کتاب بی نام اعترافات
نیستان
داوود غفارزادگان
روزنه
