نگاه به آینده خطرها، حاکی از عدم‌قطعیت همه چیز است. با گذشت زمان، درک بهتری از خطرها حاصل می‌شود. در میان همه نظریه‌پردازی‌ها، معرفت رایج این است که زندگی امروزه بسیار امن‌تر از گذشته است. تسهیلات جدید به طرق گوناگون خطرها را کاهش داده و شیوه‌های درمانی زندگی طولانی‌تری را برای همگان تضمین کرده است. بهداشت عمومی تهدید انواع بیماری‌ها را کم کرده است و دولت‌ها با وضع قوانین از سلامت مردم در برابر غذای فاسد، محصولات معیوب، فنون ساخت نادرست و تجویزهای خطرناک دارو، محافظت می‌کنند. با وجود اینکه این امور با تغییرات خطرهای ایجاد شده‌ای که پیش‌تر مورد نظر نبود، سازگار می‌شود؛ اما دنیای امروز در مقایسه با گذشته، هم‌زمان امن‌تر و در عین حال خطرناک‌تر می‌شود و جوامع در معرض خطرهای جدیدی قرارگرفته‌اند که آثار زیانبار آن درازمدت، و بسیار خطرناک است. مانند آلودگی هوا، به‌هم خوردن تعادل میان زندگی و طبیعت و.... این خطرات برخلاف خطرات طبیعی ساخته دست بشر و ناشی از فعالیت‌های اوست. به زعم محققان، این‌گونه خطرها در جوامع زمانی شروع می‌شود که طبیعت به پایان رسیده است. همان‌طور که گیدنز می‌گوید: این امر معطوف به زمانی است که نگرانی ما از آنچه طبیعت می‌تواند انجام دهد به آنچه که ما با طبیعت انجام داده‌ایم برمی‌گردد. همچنین این خطرها هنگامی شروع می‌شود که سنت در تمام حوزه‌های زندگی به پایان رسیده است؛ در آن صورت دیگر نمی‌توان از تعینات سنتی برای تعهدات و مسئولیت‌ها استفاده کرد و از امکانات سنتی امنیت نمی‌توان بهره چندانی برد.
کتاب ارتباطات خطر
پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات
حسن خجسته باقرزاده
