مرگ بی نظیر بوتو مرا شگفت زده کرد. در دستشویی بودم. آخرین تکان های اسهالی متناوب. در اتاق دیگر، صدای بلند اخبار بی بی سی را می شنیدم که بی وقفه اسم بی نظیر بوتو را تکرار می کرد. عموما، به محض اینکه بیش از سه بار اسم شخصیتی معروف را در جمله ای بیان کنیم. او مرده و مرگش وحشتناک است. قبل از حتی پایان گزارش خبرنگار، سلسله انفجارها را می شنوم. صدای فریاد، آژیر، غوغایی وحشتناک. جایم را ترک نکردم، چون اسهال شدیدتر شده بود. صدای جمعیت اکنون صدای خبرنگار را می پوشاند. تصور می کنم که در این لحظه، کسی در هر جای دنیا، همین شگفتی را دارد، در حالی که هیچ مرگی قابل پیش بینی تر از این مرگ نبود.
افکار
دنی لافریر
