زبانی که برای ایجاد ارتباط به کار می رود از لحاظ زیبایی شناختی بسیار ساده و به دور از هر گونه پیرایه است . اما گاهی انسانها با تغییرات در ساختهای آوایی، صرفی، نحوی و معنای زبان ان را طوری سامان می دهند که حس زیبایی شناختی انسان و طبع هنری او را تحت تاثیر قرار می دهد.
این نقش زبان بیشتر در آثار ادبی مثل شعر، داستان، تئاتر و سینما متجلی می شود. البته گاهی هنگام ایجاد ارتباط با ایفای نقش عاطفی، زبان رنگ ولعاب هنری به خود می گیرد. نقش هنری زبان با کمک به پرواز تخیل انسان به خلق اندیشه ها و طرح های خیالی کمک می کند.
افسانه پرداری، نوشتن داستان، سرودن شعر و غیره کاربردهایی از این نقش هستند به کمک تخیل زبانی است که آزادانه از مرز دنیای واقع فراتر می رویم و در اوج زیبایی خود ساخته به پرواز در آمده؛ از این رهگذار رویاهای ناممکن را می آفرینیم.
رابو